Max Taut
Z Wikipedii
Max Taut (ur. 15 maja 1884 w Królewcu, zm. 26 lutego 1967 w Berlinie) - niemiecki architekt modernistyczny.
Max Taut był młodszym bratem Brunona, znanego architekta ekspresjonizmu. W latach 1905-1906 współpracował z Miesem van der Rohe w Berlinie, zaś do 1911 z Hermannem Billingiem w Karlsruhe. Następnie prowadził własne biuro, a w latach 1918-1931 wspólne z bratem i Franzem Hoffmannem. Był współzałozycielem ekspresjonistycznej grupy Die Gläserne Kette. W latach 1945-1954 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.
[edytuj] Wybrane dzieła
- biurowiec zjednoczenia związków zawodowych w Berlinie, 1922-1923
- dwa domy na wystawie mieszkaniowej w Weißenhof w Stuttgarcie, 1927
- Szkoła średnia im. Alexandra von Humboldta w Berlinie-Köpenick, niegdyś liceum Dorotheenschule, 1927
- siedziba związku drukarzy niemieckich w Berlinie-Kreuzbergu, 1924-1926
- biurowiec związków zawodowych we Frankfurcie nad Menem, 1929-1931
- szkoły przy Nöldnerplatz w Berlinie-Lichtenbergu, obecnie Szkoła im. Maksa Tauta, 1927-1932
- biurowiec urzędu ubezpieczeń społecznych przy Breitenbachplatz w Berlinie (z Franzem Hoffmannem), 1930
- dom na wystawie Interbau w Berlinie, 1957
- przebudowa zamku myśliwskiego Glienicke, 1962-1963
[edytuj] Linki zewnętrzne
Max Taut – strona w serwisie ArchINFORM (en) (de)
