Menhir
Z Wikipedii
Menhir - w kulturze celtyckiej nieociosany lub częściowo obrobiony głaz ustawiony pionowo na grobie zmarłego. Spotykany w Anglii, Bretanii, Skandynawii, ale znany jest także w Afryce, Azji i Ameryce, gdzie pełnił prawdopodobnie funkcje kultowe.
Niektóre menhiry osiągały duże rozmiary (do 20 m długości i 300 ton wagi). Występują pojedynczo, ustawione w szereg (tzw. alignment) lub w formie kręgów kamiennych.
Menhiry pochodzą głównie z neolitu (od IV tysiąclecia p.n.e.) i wczesnej epoki brązu.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury, obelisk, megalit