Michał Elwiro Andriolli
Z Wikipedii
Michał Elwiro Andriolli (ur. 2 lub 14 listopada 1836 w Wilnie, zm. 23 sierpnia 1893 w Nałęczowie) - polski rysownik, ilustrator i malarz.
Michał Elwiro Andriolli był synem Włocha, rzeźbiarza, osiadłego w Wilnie kapitana wojsk napoleońskich.
W latach 1855-1858 studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa i Rzeźby oraz w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a następnie, od 1861 r. w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie.
Andriolii brał udział w powstaniu styczniowym w oddziale Ludwika Narbutta. Po aresztowaniu w 1864 roku uciekł z więzienia i przedostał się do Londynu a następnie do Paryża. Do kraju wrócił jako emisariusz Komitetu Emigracji Polskiej, w 1866 roku został aresztowany i zesłany na Sybir.
Ułaskawiony w 1871 roku, przyjechał do Warszawy, gdzie pracował jako ilustrator czasopism (m.in. Tygodnika Ilustrowanego) oraz utworów literackich (Mickiewicza, Słowackiego, Kraszewskiego, Orzeszkowej i in.).
Szczególnie znane są jego ilustracje do Pana Tadeusza oraz Konrada Wallenroda Adama Mickiewicza, wykonane w latach 1879–1882. W latach 1883-1886 pracował w Paryżu, wykonując ilustracje m.in. do dzieł Szekspira i powieści J. F. Coopera. Malował również obrazy, m.in. dla kościołów w Kownie. Do 1880 roku kilkakrotnie przyjeżdżał do Nałęczowa, rysował jego pejzaże.
Od 1880 roku Andriolli zamieszkał na północ od Karczewa, w folwarku Anielin (o powierzchni 200 hektarów) zakupionym od Zygmunta Kurtza, byłego właściciela majątku Otwock Wielki (nie mylić z aktualnie istniejącym miastem Otwock). W swojej posiadłości nad Świdrem wybudował oprócz swojej willi również kilkanaście domów na wynajem wg własnych projektów, nadając im specyficzny styl, dla którego określenia upowszechniła się nazwa świdermajer, wymyślona podobno przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego - coś pomiędzy stylem mazowieckim, zabudową rosyjskich miast i alpejskimi schroniskami.
Michał Elwiro Andriolli spoczywa obecnie na nałęczowskim cmentarzu.
W 2000 roku dla uczczenia pamięci artysty Szkoła Podstawowa nr 6 w Otwocku uznała go za nowego patrona (poprzednio był nim Teofil Wojeński).
