Michał Stanisław Flatau
Z Wikipedii
Michał Stanisław Flatau (ur. 1865 w Warszawie, zm. 19 lipca 1925 w Krakowie) - doktor prawa, urzędnik, kierownik Dyrekcji Policji w Krakowie. W latach 1904-1917 pełnił funkcję dyrektora krakowskiej Policji.
Urodzony w rodzinie neofitów, zbliżonej do Leopolda Kronenberga i jego Gazety Polskiej; ojciec był maklerem giełdowym. Flatau ukończył szkołę średnią w Warszawie, następnie Uniwersytet Wiedeński i w 1888 został urzędnikiem: najpierw w stolicy Austrii, następnie w Opawie i Cieszynie; w 1894 komisarz w Ostrawie, w 1897 starszy komisarz policji we Lwowie.
Po powrocie do Wiednia robił karierę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, ciesząc się protekcją Edwarda Taaffego, liberalnego premiera Austrii. Osiągnął rangę radcy; został zastępcą kierownika policji we Lwowie, a w 1904 kierownikiem Dyrekcji Policji w Krakowie.
Niezorientowany w miejscowych stosunkach, nie orientował się w nastrojach ludności w czasach rodzenia się nowych prądów politycznych; dopuścił do rozwoju polskich ugrupowań zbrojnych na terenie poddanym jego policyjnemu nadzorowi. Również po wybuchu wojny w 1914 roku wykazywał niekompetencję; załamany psychicznie opuścił Kraków.
Wrócił do wiedeńskiego MSW na stanowisko referenta prawnego; po rozpadzie Austro-Węgier i odzyskaniu niepodległości przez Polskę pracował na takim samym stanowisku w Warszawie. Powracające zaburzenia psychiczne zmusiły go do wycofania się ze służby państwowej; przeniósł się do Krakowa, gdzie wkrótce zmarł w szpitalu.
