Musée d'Orsay
Z Wikipedii
Muzeum d'Orsay (fr. Musée d'Orsay) - muzeum w Paryżu, położone na lewym brzegu Sekwany. Zbiory zawierają głównie sztukę francuską z lat 1848-1918: malarstwo, rzeźbę, fotografię oraz meble. Dzieła te są młodsze od tych, które prezentowane są w Luwrze, a starsze od zbiorów Centre Georges Pompidou. Rocznie muzeum odwiedza ok. 4 miliony zwiedzających.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1897 francuska Compagnie de chemins de fer zakupiła od państwa tereny pod budowę nowego dworca kolejowego, ponieważ dotychczas istniejący, Gare d'Austerlitz, znajdował się zbyt daleko od centrum miasta. Rok później spomiędzy trzech architektów - Lucien Bénarda, Lucien Magne'a i Victora Lalouxa na architekta dworca d'Orsay wybrano tego ostatniego. Nowy budynek musiał harmonizować z elegancką dzielnicą oraz sąsiedztwem Luwru i Legii Honorowej.
Zaprojektowany przez Lalouxa budynek miał eklektyczną fasadę i szklany dach oraz dwa ogromne zegary, zachowane do dziś (jeden znajduje się w głównym holu, drugi w kawiarni Café des Hauteurs). Uroczysta inauguracja budowli odbyła się 14 lipca 1900 roku, podczas wystawy światowej. Przez następnych 39 lat budynek pełnił rolę dworca kolejowego, jednak z powodu elektryfikacji kolei długość pociągów znacznie się zwiększyła i nie mieściły się one już na dworcu d'Orsay. Został więc on zamknięty i od tego czasu znajdował różne przeznaczenia - mieścił się tu teatr Renault-Barrault, sale domu aukcyjnego Druota-Richelieu, służył także jako tło w wielu filmach (m.in. w Procesie Orsona Wellesa).
Propozycja wyburzenia budynku napotkała na sprzeciw społeczeństwa, które nie chciało, by dworzec podzielił los Les Halles. W 1978 roku wpisano go na listę zabytków i tym samym uniemożliwiono jego wyburzenie. Kilka lat wcześniej pojawił się też pomysł, by dawny dworzec przekształcić w muzeum sztuki XIX wieku. Prace nad realizacją tej koncepcji rozpoczęły się w 1979 roku i dowodził nimi architekt Gae Aulenti, a uroczystego otwarcia Musée d'Orsay dokonał prezydent François Mitterrand w 1989 r. Dla zwiedzających zostało ono udostępnione 9 grudnia 1986.
[edytuj] Kolekcja (wybrani artyści i dzieła)
Zwiedzających do Musée d'Orsay przyciągają przede wszystkim dzieła impresjonistów i postimpresjonistów, takich jak:
- Paul Cézanne - Jabłka i pomarańcze (1895-1900)
- Edgar Degas - Absynt (1875-76), Lekcja tańca (1873-76), Błękitne tancerki (1890)
- Paul Gauguin - Autoportet z żółtym Chrystusem (1889-1890), Tahitańskie kobiety na plaży (1891)
- Édouard Manet - Olimpia (1863), Śniadanie na trawie (1863), Flecista (1866), Balkon (1869)
- Claude Monet - Dworzec Saint-Lazare (1877), cykl Katedra w Rouen (1892-93) i Stogi siana, Maki w pobliżu Argenteuil (1873), Lilie wodne (1916-19)
- Camille Pissarro - Czerwone dachy (1877)
- Auguste Renoir - Bal w Moulin de la Galette (1876)
- Georges Seurat
- Alfred Sisley
- Henri de Toulouse-Lautrec - Toaleta (1896)
- Vincent Van Gogh - Gwieździsta noc (1888), Pokój w Arles (1889), Sjesta (1889-1890), Kościół w Auvers (1890)
Muzeum posiada także dzieła m.in.:
- Pierre Bonnard
- Jean-Baptiste Carpeaux
- Pierre Puvis de Chavannes - Biedny rybak (1881)
- Camille Corot
- Gustave Courbet - Początek świata (1866), Pogrzeb w Ornans (1849-50), Pracownia malarza (1854-55)
- Honoré Daumier - Praczka (1863)
- Jean Ingres - Źródło (1856)
- Jean-François Millet - Anioł Pański (1857-59)
- Auguste Rodin
- James McNeill Whistler - Matka artysty (1871)
[edytuj] Galeria
 Claude Monet Maki w pobliżu Argenteuil 1873 |
 Édouard Manet Śniadanie na trawie 1863 |
 Édouard Manet Olimpia 1863 |
 Vincent van Gogh Autoportret 1889 |
 Edgar Degas Błękitne tancerki 1890 |
 Pierre-Auguste Renoir Bal w Moulin de la Galette 1876 |
 Henri de Toulouse-Lautrec Toaleta 1896 |
 Paul Gaugin Tahitańskie kobiety na plaży 1891 |
[edytuj] Bibliografia
- Bayle F., Orsay. Guide de visite, Wersal: ARTLYS, 2002, ISBN 2-85495-198-1.
- Paryż, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2003, ISBN 83-7304-120-6.
- Stettner-Stefańska B., Paryż po polsku, Warszawa: Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2001, ISBN 83-7311-147-6.
