Nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe
Z Wikipedii
Termin nadprzewodniki wysokotemperaturowe został użyty do określenia nowej rodziny materiałów ceramicznych o strukturze perowskitu odkrytych przez Johannesa G. Bednorza i K. A. Müllera w 1986 roku za odkrycie których otrzymali oni Nagrodę Nobla. Odkryli oni pierwszy nadprzewodnik wysokotemperaturowy LBCO (Ba-La-Cu-O), nadprzewodzący w temperaturze 35 K, nieco powyżej granicy, którą teoria BCS określała jako temperaturową granicę nadprzewodnictwa.