Nauglamír
Z Wikipedii
Nauglamír – fikcyjny naszyjnik ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Pojawia się on w Silmarillionie.
- W angielskim oryginale – Nauglamír
- Przekład Marii Skibniewskiej – Nauglamir
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Nauglamír – naszyjnik wykonany dla króla Finroda Felagunda, dzieło krasnoludów z Nogrodu i Belegostu. Była to jak gdyby obroża ze złota, wysadzana niezliczonymi kamieniami z Valinoru, a miała tę osobliwą właściwość, że noszącej ją osobie wydawała się nie cięższa od pasemka lnu i do każdej szyi doskonale pasowała i na każdej wyglądała pięknie.[1] Nauglamír uważano za najsłynniejsze dzieło krasnoludzkich mistrzów, a Finrod cenił go bardziej niż wszystkie inne skarby jakie posiadał.
Naszyjnik pozostawał w Nargothrondzie zarówno póki istniało królestwo elfów, jak i wtedy gdy osiedlił się tam smok Glaurung (496 rok Pierwszej Ery)[2], a po jego śmierci (501 rok) krasnolud Mîm. Ten ostatni zginął zabity przez Húrina (502 rok), który zabrał ze sobą Nauglamír. Przybywszy do Menegroth rzucił naszyjnik pod stopy króla Thingola ze słowami: Przyjmij tę zapłatę za rzetelną opiekę nad moją żoną i moimi dziećmi.[3]
Thingol postanowił umieścić w Nauglamírze Silmaril Fëanora. Zadanie przerobienia tak naszyjnika powierzył mistrzom z Nogrodu, którzy akurat wtedy przebywali w Doriath. Krasnoludowie potajemnie jednak postanowili zagarnąć oba te skarby, ale zabrali się wpierw do wykonania zadania. Gdy wreszcie skończyli, a Thingol chciał odebrać naszyjnik, doszło do kłótni i krasnoludowi zamordowali monarchę (505 rok). Uciekli następnie z Menegroth, lecz ścigający ich elfowie odebrali Nauglamír i zabili uciekinierów. Ocaleli jednak dwaj zabójcy Thingola, którzy następnie podburzyli resztę mieszkańców Nogrodu do zaatakowania Doriath. Armia krasnoludów zdobyła i złupiła Menegroth. Ze skarbca, bronionego przez Mablunga, oprócz wielu innych łupów, najeźdźcy wynieśli również Nauglamír z wprawionym weń Silmarilem. Jednak powracających do Nogrodu wojowników przy Sarn Athrad zaatakował Beren, wraz z synem Diorem i Elfami Zielonymi. Zabił w pojedynku wodza krasnoludów i odebrał mu naszyjnik. Ofiarował go następnie swej małżonce Lúthien, która nosząc Nauglamír olśniewała pięknością i blaskiem, jakich nigdy nie widziano poza królestwem Valinoru.[4]
Po śmierci rodziców (509 rok) odziedziczył go Dior, nowy władca Doriath. Jednak zaatakowali go synowie Fëanora[5], żądni odzyskania Silmarila i w walce zabili Diora. Mino to nie odzyskali klejnotu, bowiem córka Diora, Elwinga, wraz z garstką uciekinierów zabrała Nauglamír ze sobą. Osiedliła się w Przystaniach Sirionu, gdzie później poślubiła Eärendila, syna Tuora i Idril. W jakiś czas potem zaatakowali ponownie synowie Fëanora[6]. Elwinga jednak przeżyła i udało jej się dotrzeć (z pomocą Ulma) z naszyjnikiem do męża. Dzięki umieszczonemu w nim Silmarilowi, Eärendil był w stanie dotrzeć do Valinoru.
Nauglamír nazywano też Naszyjnikiem Krasnoludów.
Nazwa Nauglamír pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Klejnot krasnoludów.
––––
- ↑ Cytat z Silmarillionu (tekst Quenta Silmarillion, rozdział 22) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
- ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.
- ↑
- ↑
- ↑ Byli to: Maedhros, Maglor, Caranthir, Celegorm, Curufin, Amrod i Amras.
- ↑ Byli to: Maedhros, Maglor, Amrod i Amras.
