Nie ma róży bez ognia

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Nie ma róży bez ognia
Gatunek filmu	komedia
Kraj	Polska
Data premiery	25 grudnia 1974
Czas trwania	91 min
Reżyseria	Stanisław Bareja
Scenariusz	Stanisław Bareja, Jacek Fedorowicz
Główne role	Jacek Fedorowicz, Jerzy Dobrowolski, Halina Kowalska, Stanisław Tym
Muzyka	Waldemar Kazanecki
Zdjęcia	Andrzej Ramlau
Scenografia	Tadeusz Myszorek
Montaż	Alina Faflik
Produkcja	Stefan Adamek
Język	polski
Od lat	15
Strona IMDb

Nie ma róży bez ognia – polska komedia wyreżyserowana przez Stanisława Bareję w 1974 roku.

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Komedia przedstawia absurdalną rzeczywistość, w jakiej znalazło się małżeństwo nauczycieli, Jana i Wandy Filikiewiczów, wobec problemu konieczności goszczenia w swym mieszkaniu początkowo byłego męża Wandy, Jerzego Dąbczaka, a później także jego obecnej żony Lusi, narzeczonego Lusi - Zenka i kolejnych osób. Początkowo pojawia się jednak oszust, Malinowski, który oferuje im zamianę mieszkania. W ciągu rozwoju sytuacji małżeństwo wpędza się w coraz większe kłopoty, głównie za sprawą pomysłów męża.

W filmie można znaleźć zarówno humor sytuacyjny w przypadku Jana Filikiewicza, przygotowującego mieszkanie do stanu użytkowania, czy goniącego za autobusem, którego drzwi przytrzasnęły mu krawat, jak również dowcip wynikający z pewnych lapsusów pokazujących funkcjonowanie prawa w dobie PRL - w pierwszym mieszkaniu Filikiewiczów znajdują się urzędy państwowe; administrator osiedla prosi o monetę dwuzłotową, aby zaplombować drzwi.

Film ukazuje też pęd mieszkańców Polski w dobie lat 70. XX wieku do tego, aby zamieszkać w stolicy. Ojciec Lusi, żony Dąbczaka, puszcza z dymem własny dom wraz z plantacją róż, aby córka mogła zamieszkać w Warszawie. Jest to także przedstawienie dwóch równoległych światów, sformalizowanej biurokracji oraz nieformalnych stosunków, które rozpoznawać musi małżeństwo Filikiewiczów.