Ojciec chrzestny (gra)

Z Wikipedii

Ojciec chrzestny
Producent	Electronic Arts
Wydawca	Electronic Arts
Data wydania	21 marca 2006 (PC, PS2, Xbox) 19 września 2006 (Xbox 360, PSP) zapowiedziane (Wii, PS3)
Gatunek	action-adventure
Tryb gry	Singleplayer
Kategorie wiekowe	ESRB: Mature (M) PEGI: 18+ OFLC: MA15+
Platforma	PlayStation 2, Xbox, Xbox 360, PC, PSP, Wii, PlayStation 3

Ojciec chrzestny (ang. The Godfather: The Game) to gra komputerowa wydana w roku 2006 i oparta na filmie Ojciec chrzestny z roku 1972.

Gra jest warta uwagi ze względu na szereg aktorów występujących w filmie i powracających w grze, by użyczyć swych głosów głównym postaciom. Na liście znajdują się między innymi Marlon Brando jako don Vito Corleone, James Caan jako Sonny Corleone, Robert Duvall jako Tom Hagen i Abe Vigoda jako Salvatore Tessio. W tworzeniu gry nie brał udziału Al Pacino. Godny zauważenia jest również fakt, że edycją fabuły gry oraz kwestiami fikcyjnego świata Ojca chrzestnego zajął się Mark Winegardner, autor powieści Powrót ojca chrzestnego.

Firma Electronic Arts ogłosiła w roku 2005, że gracze będą w stanie tworzyć własne sylwetki gangsterów i szczegółowo modyfikować wygląd ich twarzy za pomocą aplikacji MobFace. Aplikacja daje zresztą również możliwość wprowadzenia zmian w sylwetce i ubiorze postaci. Tytuł dodatkowo miał nie przebiegać według schematu zaliczania kolejnych misji, lecz dawać graczowi możliwość eksploracji Nowego Jorku lat 40. i 50. dwudziestego wieku na zasadach piaskownicy, podobnych do nieliniowej fabuły wprowadzonej w grach z serii Grand Theft Auto. Electronic Arts stworzyła również system kontroli Black Hand, służący wywieraniu presji i ściąganiu haraczy od właścicieli lokalnych sklepików. Za pomocą drążków analogowych kontrolera konsoli Xbox gracz mógł wykonać cały szereg ruchów, w tym uderzanie pięściami, kopanie, uderzenia głową, duszenie, itd. EA zapowiedziała również, że powstanie wersja gry dla konsoli Wii, nie różniąca się w kwestiach fabuły, ale wykorzystująca charakterystyczny dla urządzenia kontroler ^[1].

Gra ma wiele wspólnego ze wspomnianą wyżej serią GTA, lecz pewne podobieństwa da się również zauważyć w odniesieniu do gry Mafia.

Spis treści 1 Awans bohatera 2 Rodziny 3 Broń 4 Krytyka 5 Ciekawostki 6 Różnice w stosunku do oryginalnego scenariusza 7 Dodatki 8 Wersja dla konsoli PSP 9 Przypisy

[edytuj] Awans bohatera

W miarę zaliczania przez gracza (którego nazwisko, Trapani, poznajemy w jednym z dalszych zadań) kolejnych misji, mafijna rodzina Corleone promuje go na coraz wyższe stanowiska:

• outsider – człowiek z zewnątrz, wolny strzelec, bandzior, który pracuje za pieniądze i nie wykazuje lojalności dla jakiejkolwiek organizacji. Osoba taka nie cieszy się przywilejami w żadnym syndykacie przestępczym i zwykle nie jest obdarzana zaufaniem przez swój niezależny charakter. Czasami, jak dzieje się to z bohaterem gry, outsider może zaoferować swoje usługi jednej z rodzin, licząc na awans w szeregach organizacji
• współpracownik – nie jest już szarą postacią w tłumie, ale „chłopcem na posyłki” rodziny. Zleca mu się różne zadania, na przykład handel narkotykami mający odwrócić uwagę wymiaru sprawiedliwości od prawdziwych decydentów. Osoby nie mające włoskiego pochodzenia nigdy nie dostają się na stopnie wyższe, niż współpracownik. Bohater gry uzyskuje ten poziom po zaliczeniu kilku misji, w czasie, kiedy poznaje Toma Hagena i Sonny’ego Corleone
• żołnierz – zawdzięcza swoją pozycję uczciwej pracy dla rodziny, której członkiem staje się w momencie awansu. Żołnierz może być wyłącznie włoskiego pochodzenia, zaś przed awansem musi się wykazać na szczeblu współpracownika. Gdy „księga się otwiera”, oznacza to, ze w rodzinie może być dla niego miejsce. Wtedy to capo (lub grupa takich osób) może zarekomendować współpracownika na nowego członka rodziny. W przypadku, gdy na jedno miejsce przypada kilku kandydatów, decyzja należy do bossa. Nowy członek rodziny najczęściej wchodzi w skład ekipy jednego z capo. W grze bohater osiąga tę rangę podczas jednej z misji głównego nurtu gry
• capo – skrót od caporegime. Capo jest szefem grupki żołnierzy. Podlega bezpośrednio donowi i jest oficerem łącznikowym między nim a żołnierzami
• underboss – zwykle stopień ten nadaje boss. Underboss jest drugą siłą w rodzinie. Uznaje się go za kapitana wszystkich capo podległego bossowi. Jest on zwykle pierwszą osobą zdolną objąć dowodzenie, jeśli boss nie może wykonywać swoich powinności. Gra pozwala osiągnąć tę rangę po zaliczeniu wszystkich głównych misji
• don – głowa rodziny. W grze stopień ten osiągnąć można po wykonaniu wszystkich misji gry i podłożeniu bomb pod siedziby pozostałych rodzin. Ojciec chrzestny, Vito Corleone, sprawuje ten urząd w swojej rodzinie
• don Nowego Jorku – status ten osiągnąć można po zaliczeniu wszystkich misji, przejęciu jaskiń hazardu i interesów oraz osiągnięciu wyniku 90% ukończonej gry. Po odwiedzeniu hotelu w Little Italy w ostatniej misji wskaźnik ten powinien pokazać 91,5%. Oznacza to zjednoczenie wszystkich rodzin pod wspólnym sztandarem i kontrolowanie Nowego Jorku bez przeciwników. Po osiągnięciu tego stopnia w grze, bohater otrzymuje nieograniczoną ilość amunicji do swych broni, milion dolarów i 600 000 punktów szacunku

[edytuj] Rodziny

W grze występuje pięć mafijnych rodzin, przejętych z filmu:

• Tattagliowie – pochodzą z Brooklynu, gdzie kontrolują prawie każdy interes i jaskinię hazardu. Rodziną kieruje don Philip Tattaglia. Rodzina Tattagliów silnie rywalizuje z rodziną Corleone, chcąc przejąć interesy w Little Italy, terytorium Corleone. Syn dona, Bruno Tattaglia, jest kandydatem do przejęcia kontroli nad rodziną po ojcu. Bruno współpracuje z postacią o nazwisku Virgil Sollozo. Doradcą rodziny Tattagliów jest Freddie Nobile. Dwaj członkowie o randze underboss to Bruno i Johnny Tattaglia
• Cuneowie – pochodzą z Hell's Kitchen. Rodzina nie jest zbyt bogata, kontroluje kilka sklepów i jaskiń hazardu. Ich przywódcą jest don Ottilio Cuneo. Rodzina składa się z bezwzględnych morderców, co jest w większej części spowodowane lokalizacją, w której działa. Hell’s Kitchen jest miejscem zniszczonym i pełnym biedoty. Doradcą rodziny jest Luciano Fabbri, zaś underbossem Marco Cuneo
• Stracciowie – zgodnie z informacjami z klipów wideo Sekrety rodzinne, rodzina Stracci jest po prostu kurewsko zła. Donem rodziny jest Victor Stracci, zaś jej terytorium to New Jersey. W świetle dnia okolica ta wygląda nawet spokojnie, wypełniona jest ładnymi domkami i starannie przystrzyżonymi parkami, lecz w nocy staje się o wiele bardziej niebezpieczna. Stracciowie to najbardziej okrutna i zawzięta rodzina. Ich doradcą jest Jack Fontana, zaś underbossem Salvatore Stracci. Osoby wtykające nosa w jaskinie hazardu i interesy Straccich nie są mile witane. Należy zwrócić uwagę na to, że w zwyczajach Straccich jest ustawianie barykad i wysyłanie przeciwników z zasadzki „do piachu”. Jeśli zdarzy się nam wszcząć wojnę z tą rodziną, najlepszym wyjściem jest odszukanie agenta FBI i wręczenie mu łapówki za zaprzestanie śledztwa nad rodziną Corleone i ich interesami. Jeśli podejmiemy decyzję o nie wręczaniu łapówki lub jeśli nie pozwala na to nasz stan majątkowy, należy albo podłożyć ładunki pod ich główną siedzibę i zdusić centrum dowodzenia, albo strzelać bez ostrzeżenia do każdego Stracciego w zasięgu broni
• Barzini – pochodząca z Midtown, najbogatszej okolicy Nowego Jorku, co przekłada się na zamożność samej rodziny. Grupą dowodzi żelazną ręką don Emilio Barzini. Jest on również głównym autorem zamachu na ojca głównego bohatera gry. Rodzina Barzinich jest bez wątpienia największą siłą w mieście. Doradcą dona jest Domenica Mazza, zaś underbossem Emillio Barzini Junior

• Corleone – grupa, do której przyłącza się bohater gry. Niegdyś prowadząca pokojowe układy rodzina została założona w latach 20. przez czwórkę imigrantów z Włoch o nazwiskach Vito Corleone, Peter Clemenza, Salvatore Tessio i Genco Abbandando. Interesy rodziny Corleone prowadzone są przez firmę Genco Olive Oil Company (której nazwa pochodzi od pierwszego doradcy dona, Genca Abbandando), zaś metody kontrolowania lokalnych interesów stanowiły model dla mafii przez całe dekady. Interesy rodziny kwitną dzięki pomysłowości i brutalnej naturze jej członków oraz dzięki ojcu chrzestnemu – don Vito ciągle budzi niebywały szacunek. Rodzina w ostatnich czasach musiała jednak walczyć z najazdami rywalizujących grup i w chwili obecnej kontroluje tylko niewielką część interesów w mieście, chce jednak przenieść swoje wpływy na terytorium Las Vegas. Większość działań rodziny skupiona jest na Manhattanie i w Little Italy, jednak te lokacje nękane są przez kolejne najazdy rodziny Tattagliów z Brooklynu. Sklepy przy ulicach dzielnicy Little Italy są dość biedne, lecz prowadzone przez rodziny o długoletniej tradycji. Na tym właśnie tle powstało credo rodziny Corleone, które zakłada lojalność i hojność w stosunku do sług rodziny, a nagłą i zdecydowaną odpowiedź w stosunku do zdrajców. W grze spotkać można wielu członków rodziny, pośród których znajdują się Vito Corleone, Sonny Corleone, Tom Hagen, Michael Corleone, Fredo Corleone, Salvatore Tessio, Pete Clemenza, Paulie Gatto, Rocco Lampone, Al Neri, Willie Cicci, Jaggy Jovino, Jimmy Denunzio i Martin Malone

[edytuj] Broń

• ołowiana rura
• kij baseballowy
• pałka policyjna
• koktajl Mołotowa
• dynamit
• bomba
• garota
• rewolwer Colt Detective
• pistolet Colt M1911
• M1917
• karabin półautomatyczny Thompson z roku 1928
• strzelba Winchester Model 12

Każda z broni posiada trzy stopnie usprawnienia, pozwalające na zwiększenie pojemności magazynka, częstotliwości oddawania strzałów, itd.

[edytuj] Krytyka

Istnieją dowody na to, że reżyser trylogii filmowej, Francis Ford Coppola, nie popierał pomysłu stworzenia gry ^[2]

Gra nie odwzorowuje struktury i działania organizacji mafijnej, ani w sposób sugerowany przez trylogię filmową Ojciec chrzestny, ani w sposób opisywany przez fikcyjne i niefikcyjne źródła. Nawet po awansie na stopień don, a potem don Nowego Jorku, głównym zadaniem bohatera jest nadal wykonywanie zleceń zabójstwa i osobiste przejmowanie interesów w mieście. W pozostałych źródłach opisujących struktury mafijne osoba tak wysoko stojąca w hierarchii grupy nie wykonywałaby zadań tego typu. Na dodatek pozostałe postaci gry przez cały czas jej trwania zwracają się do bohatera z wyższością (nazywając go choćby „dzieciakiem” i każąc mu „ruszyć tyłek”). Zdarza im się również prosić: Pamiętaj o mnie, gdy już zostaniesz donem, choć bohater osiągnął już ten tytuł. Jedynym sposobem na zmniejszenie uciążliwości takiego traktowania jest wykonanie wszystkich zleceń, przejęcie wszystkich interesów i jaskiń hazardu oraz wysadzenie wszystkich sejfów w grze przed zakończeniem misji głównego wątku gry.

Mimo wielkich wysiłków włożonych w maksymalne upodobnienie samych postaci i ich głosów do pierwowzorów spotykanych w filmie, gracze czują, że niektóre postaci pojawiają się zbyt rzadko. Głos Marlona Brando jest wykorzystany tylko w kilku momentach gry, zaś informacje o śmierci ojca chrzestnego i miejscu pobytu Michaela Corleone owiane są mgiełką tajemnicy (mimo, że sensowne jest utrzymywanie przez rodzinę miejsca pobytu Michaela w tajemnicy). Pojawiły się głosy, że zmiany te były narzucone przez ostrożność twórców gry, nie chcących zbytnio ingerować w oryginalną opowieść. Pod koniec gry, gdy jej bohater otrzymuje tytuł dona, a później dona Nowego Jorku, kwestia tego, dlaczego Michael nie piastuje już urzędu dona, również nie jest wyjaśniona. Warto też zastanowić się, dlaczego donem zostaje postać gracza, nie zaś osoba mająca w rodzinie dłuższe tradycje, choćby Tom Hagen, czy Pete Clemenza.

Daje się również zauważyć nieobecność najważniejszych postaci kobiecych. Connie Corleone, Kay Adams i Sandra Corleone prawie się nie pojawiają, a Carmella Corleone (żona Vita) pojawia się wyłącznie w roli typowej staruszki, co jest niezgodne z kreacją postaci zagraną przez Morganę King. Nieobecność tych postaci można jednak tłumaczyć kwestiami praw autorskich (patrz niżej).

Inne głosy krytyki dotyczą względnie małego wyboru broni i pojazdów w grze (istnieje tylko pięć różnych rodzajów pojazdów i dziesięć typów broni), niewielkiego zróżnicowania lokalizacji handlowo-usługowych (większość hoteli, klubów i magazynów wygląda podobnie) i nieco ograniczonego podkładu muzycznego, na który użytkownik nie ma żadnego wpływu.

[edytuj] Ciekawostki

• Przed śmiercią Marlon Brando nagrał wszystkie ścieżki dialogowe, mające być wypowiedziane w grze przez dona. Kiepski stan jego zdrowia przełożył się niestety na mierną jakość nagrań i tylko niektóre z nich zostały wykorzystane, jak na przykład scena, w której Vito rozmawia z Michaelem w szpitalu. Pozostałe nagrania zostały dokonane przez dublera
• Część aktorów występująca w filmie wzięła udział w tworzeniu gry, czego nie uczynił Al Pacino. Studio Paramount nie pozwoliło na umieszczenie jego głosu ani podobizny w grze. Pacino wystąpił jednak w rywalizującym z Ojcem chrzestnym projekcie firmy Vivendi Universal – Scarface. Z uwagi na to, że właścicielem praw autorskich do Ojca chrzestnego jest Paramount, postać Michaela Corleone pojawia się ostatecznie w grze, jednak wygląda i mówi zupełnie inaczej. Można również przypuszczać, że zgoda na wizerunek aktora nie została udzielona przez spadkobierców Toma Rosquiego, gdyż postać Rocca Lampone nie przypomina w niczym swojego filmowego pierwowzoru
• Z drugiej strony część postaci odgrywana przez aktorów, którzy w trakcie tworzenia gry już nie żyli (na przykład Peter Clemenza, Luca Brasi czy kapitan McCluskey), odpowiada pierwowzorom filmowym, co przypisywać można zgodzie spadkobierców aktorów na wykorzystanie ich wizerunków
• W roku 1991 firma US Gold wyprodukowała grę bazującą na pomyśle Ojca chrzestnego. Gra działała w systemie DOS i sprzedawana była na sześciu dyskietkach, oferując graczowi pięć poziomów rozrywki

[edytuj] Różnice w stosunku do oryginalnego scenariusza

Mimo że akcja gry dość dobrze zazębia się ze scenariuszem pierwszej części filmowej trylogii, należało zmienić pewne aspekty historii, by znaleźć miejsce dla postaci głównego bohatera gry. W poniższej sekcji bohater zostanie wspomniany z nazwiska jako Trapani.

• Spotkanie Luki Brasiego i Vita Corleone podczas ślubu córki zostało nieco przedłużone, tuż po nim Luca wyszedł w poszukiwaniu młodego Trapaniego
• Trapani dołącza do Pauliego Gatto i outsidera rodziny, Martina Malone’a, by „dać nauczkę” chłopakom, którzy pobili córkę grabarza
• Scena odcięcia głowy koniowi Woltza i próby zamachu na don Vita przedstawione są w odwrotnej kolejności
• Trapani jest świadkiem zabójstwa Luki Brasiego i zabija mordercę w samoobronie
• Trapani i Fredo Corleone odwożą postrzelonego don Vita do szpitala. Scena, w której Fredo płacze, została usunięta z gry
• Trapani dołącza do Toma Hagena i Rocca Lampone, by odciąć głowę koniowi Woltza i przemycić ją do jego domu
• Trapani ochrania przed zamachowcami Vita Corleone w szpitalu, zmieniając zięcia piekarza, Enza
• Paulie nie zostaje zastrzelony w samochodzie po tym, jak Clemenza idzie się odlać. Ucieka, co zmusza Trapaniego do pościgu na terenie opuszczonego placu budowy
• Trapani ściga zamachowców odpowiedzialnych za atak na Sonny’ego Corleone
• Trapani jest odpowiedzialny za umieszczenie w toalecie pistoletu i wywiezienie w bezpieczne miejsce Michaela po zamachu na Solloza i kapitana McClusky’ego
• Trapani pomaga w zabiciu Tessia przed atakami na przywódców gangów, choć w filmie te dwa epizody zdarzyły się w odwrotnej kolejności
• Trapani zabija Bruna Tattaglię z osobistej zemsty (samo zabójstwo w filmie jest tylko wspomniane)
• W przypadku zamachów na przywódców rodzin (wstawionych w scenariusz gry jako jedna z misji) poczyniono kilka zmian:
  • Trapani eskortuje dona Stracciego do windy i ma możliwość zabicia go. W filmie zamachu dokonuje za pomocą strzelby Clemenza
  • Trapani zabija dona Cunea. W filmie zamachu dokonuje Willie Cicci, unieruchamiając Cunea w drzwiach obrotowych
  • Trapani zabija dona Tattaglię. Tattaglia zwietrzył już ewentualność zamachu na swoje życie i trzyma jako zakładniczkę prostytutkę, nie zaś zabawia się z nią w łóżku (wersja filmowa)
  • Trapani zabija dona Barziniego. W filmie zabójstwa dokonuje Al Neri przebrany w mundur policjanta, który chce zemsty za śmierć swojego ojca

Należy wspomnieć, że Trapani spotyka się przed zamachem na dona Stracciego z Clemenzą, przed atakiem na dona Cunea z Ciccim, przed zabiciem dona Tattaglii z Lampone’em, zaś przed atakiem na dona Barziniego z Nerim. Wszyscy przywódcy wrogich rodzin giną w tych samych miejscach, co w filmie (winda, drzwi obrotowe, sypialnia, budynek wymiaru sprawiedliwości), ale wszystkich zabójstw dokonuje Trapani.

[edytuj] Dodatki

Niedługo po pojawieniu się na rynku gry, Shepard Fairey z Obey Giant wydał zestaw drukowanych wizerunków czterech głównych bohaterów gry: Freda, Sonny’ego, dona i Toma, których twarze zostały umieszczone na banknotach Stanów Zjednoczonych. Druk banknotów był współpracą firmy Electronic Arts i Sheparda Faireya, upamiętniającą wydanie gry. Mimo że nakład publikacji wyniósł 500 sztuk, tylko 50 zostało sprzedanych publicznie (egzemplarze o numerach 51-100). Pojawiały się pogłoski, że pozostałe 450 egzemplarzy zostało rozdanych lub sprzedanych pracownikom Electronic Arts, którzy współtworzyli grę. Początkowo cena zestawu wynosiła 110 dolarów amerykańskich, a serwisem rozprowadzającym zestaw był ObeyGiant.com. Dostępne publicznie egzemplarze rozeszły się w czasie krótszym niż jeden dzień. W sierpniu 2006 roku Shepherd Fairey udostępnił publicznie dodatkowe 100 egzemplarzy, które oferowane były w cenie 100 dolarów. I tym razem popularność zestawu sprawiła, że szybko się rozszedł.

[edytuj] Wersja dla konsoli PSP

Gra została wydana pod zmienioną nazwą The Godfather: Mob Wars w wersji przenośnej. Inaczej niż w przypadku wersji konsolowej, nie oferuje ona graczowi swobody poruszania się po świecie gry. Jednym z jej składników jest jednak gra planszowa o zasadach zbliżonych do Ryzyka.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ EA Announces Godfather
2. ↑ [1]