Komputer osobisty

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Jednostka systemowa komputera osobistego

Komputer osobisty (ang. Personal Computer, stąd skrót PC i powszechne polskie określenie pecet) – obecnie następca klonów mikrokomputera wyprodukowanego przez firmę IBM w latach 80. Przeznaczony przede wszystkim do użytku osobistego, domowego i biurowego, zazwyczaj stacjonarny. W węższym znaczeniu PC oznacza komputery standardu IBM-PC, w szerszym do komputerów osobistych zaliczamy także np. komputery produkcji Apple (Macintosh, Mac).

Inne polskie nazwy gwarowe to komp, blaszak czy piec (ostatnie dwa hist. o IBM PC np. przez użytkowników Amigi).

W 1982 tygodnik Time przyznał komputerowi osobistemu tytuł "Człowieka Roku 1982". Komputer został pierwszym nieczłowiekiem nagrodzonym tym tytułem.

[edytuj] Zastosowania

Choć komputery osobiste zwykle występują w roli stacji roboczej dla pojedynczego użytkownika, bywają też używane jako serwery. Współcześnie, ze względu na coraz lepszą wydajność, powszechność, niską cenę oraz dostępność oprogramowania na licencjach FLOSS, coraz częściej stają się elementami klastrów i klastrowych superkomputerów.

Najnowszym zastosowaniem pecetów podłączonych do Internetu stają się rozproszone obliczenia (na przykład w projektach typu distributed.net) oraz siatki komputerowe.

Podstawowe komponenty komputera osobistego:
1) Monitor
2) płyta główna
3) procesor (CPU)
4) pamięć operacyjna (RAM)
5) karta rozszerzenia
6) zasilacz
7) napęd optyczny (CD, DVD itp.)
8) dysk twardy (HDD)
9) mysz
10) klawiatura.

[edytuj] Narodziny komputera osobistego

Idea komputerów osobistych zrodziła się pod koniec lat 70. Nie do końca jest jasne, który z komputerów można uznać za pierwszą tego typu maszynę. O palmę pierwszeństwa kłócą się tu Xerox, Hewlett-Packard oraz IBM. Jednakże wydaje się, iż pierwszym komputerem osobistym (PC) była konstrukcja firmy MITS nazwana ALTAIR 8800 – zaprezentowana przez Eda Robertsa i Williama Yatesa w styczniowym wydaniu Popular Electronics Magazine (1975). Sama nazwa Altair może pochodzić z dwóch różnych źródeł – albo odnosi się do gwiazdy o takiej nazwie lub też została zaczerpnięta z wczesnych odcinków serialu "Star Trek".

Niewątpliwym faktem jest natomiast to, że pierwszym masowo produkowanym tego rodzaju komputerem, który faktycznie dotarł "pod strzechy" był Apple I. Intensywny rozwój komputerów osobistych rozpoczął się w 1981 roku, kiedy to Apple II sprzedawany wraz z prostym edytorem tekstów – AppleWrite oraz arkuszem kalkulacyjnym VisiCalc, stał się faktycznie pożytecznym narzędziem przydatnym w prostych pracach biurowych. Rynek ten zauważył wtedy IBM, który dodał do idei prostej i taniej architektury Apple'a ideę otwartej architektury budowy komputera i 12 sierpnia 1981 wypuścił swój pierwszy komputer PC 5150 z 16 kB pamięci operacyjnej, a 8 marca 1983 masowo produkowany komputer osobisty IBM PC/XT, od którego wywodzi się cała rodzina komputerów klasy PC.

[edytuj] Graficzny interfejs użytkownika

Kolejnym krokiem rozwoju było przejście w komputerach osobistych z tekstowego interfejsu użytkownika (ang. Command Line Interface, skrót CLI) do interfejsu graficznego (ang. Graphical User Interface, skrót GUI), który razem z myszą znacznie ułatwił obsługę tych maszyn.

Pierwotnym wynalazcą GUI i myszki była firma Xerox, która jednak nie zdecydowała się na wejście na rynek komputerów osobistych i sprzedała prawa do swojego wynalazku firmie Apple. Apple rozwinął tę ideę i w 1983 roku wypuścił swój pierwszy komputer z GUI o nazwie Lisa, a następnie w roku 1984 – Macintosh, który osiągnął niebywały sukces handlowy. W roku 1985 firmy Commodore i Atari zaprezentowały swoje modele komputerów – Amiga 1000 oraz Atari 260ST posiadające własne GUI.

Przy tej okazji warto zauważyć, że do dziś sporną kwestią pozostaje sposób pozyskania pionierskich implementacji GUI opracowanych w Xerox przez raczkującą jeszcze wtedy firmę Microsoft. Podobnie jak nie do końca jasne jest, w jaki dokładnie sposób implementacja wielowątkowego kodu mikrojądra graficznego systemu operacyjnego pochodząca z IBM OS/2, a wykorzystanego potem w Microsoft Windows NT 3.0/3.5 (3.51) i 4.0 została wykorzystana i rozbudowana w latach 80. przez dzisiejszego monopolistę rynku systemów operacyjnych dla PC (ponad 90% rynku komputerów biurowych).

Pod koniec lat 80. i w pierwszej połowie lat 90. największy sukces odniosły komputery zgodne z IBM PC, z procesorami Intela klasy x86 i systemem operacyjnym DOS produkcji Microsoftu. Obecnie przeważająca większość komputerów osobistych na świecie to PC-ty pracujące pod kontrolą systemu MS Windows XP. Taka platforma jest czasami określana jako Wintel (portmanteau Windows+Intel; na tej samej zasadzie nowa seria komputerów Mac z procesorami Intela bywa nazywana Mactel).

[edytuj] Typy komputerów osobistych

komputer stacjonarny – czyli komputer, którego raczej się nie przenosi tylko trzyma w jednym miejscu na stałe, zwykle na biurku (stąd angielska nazwa desktop – na biurko), składa się z co najmniej trzech zasadniczych elementów: jednostki centralnej, monitora i klawiatury
laptop (z ang. na kolanach) – komputer przenośny, ze zintegrowaną klawiaturą i monitorem tworzącymi jedną całość, który po zamknięciu ma rozmiary zbliżone do dużego notatnika (i dlatego zwany też notebookiem); można z nim podróżować i używać go bez zewnętrznego źródła energii (do wyczerpania akumulatorów umieszczonych w obudowie)
palmtop (z ang. na dłoni) – komputer rozmiarami podobny do kalkulatora, używa się go trzymając w jednej dłoni, należy do kategorii urządzeń mobilnych