Operacja łużycka
Z Wikipedii
Operacja łużycka to część operacji berlińskiej przeprowadzonej w drugiej połowie kwietnia 1945 roku na froncie wschodnim II wojny światowej. Celem operacji wykonywanej przez oddziały 1 Frontu Ukraińskiego było rozbicie sił niemieckich na południe od Berlina (na Łużycach), osiągnięcie kontaktu z wojskami amerykańskim wzdłuż rzeki Łaby oraz odcięcie sił w Berlinie od południowej części Niemiec i Czechosłowacji. W tym celu planowano przełamać obronę niemiecką nad Nysą pomiędzy Forst i Bad Muskau i nacierając w kierunku Chociebuża osiągnąć Łabę pomiędzy Wittenbergą i Dreznem. Do wykonania zadania wyznaczono radzieckie 5 Armię Gwardii oraz 13 i 52 Armię oraz polską 2 Armię.
Ofensywę rozpoczęto 16 kwietnia i po trzydniowych walkach przełamano obronę wzdłuż Nysy wdzierając się w głąb Łużyc. 25 kwietnia w rejonie Torgau doszło do kontaktu 58 Dywizji Piechoty Gwardii z oddziałami amerykańskiej 69 Dywizji Piechoty 1 Armii. Jednocześnie poczynając od 19 kwietnia rozpoczęło się przeciwuderzenie wojsk niemieckich na lewe skrzydło nacierających wojsk z kierunku Zgorzelca. Groziło to wyjściem na tyły frontu poważnych sił niemieckich. W rejonie Budziszyna doszło do głównego starcia pomiędzy oddziałami 1. Frontu Ukraińskiego i niemieckiej 4 Armii Pancernej i 17 Armii, tzw. bitwy pod Budziszynem. Po przerzuceniu na kierunek budziszyński 5 Armii Gwardii udało się opanować sytuację i na początku maja ustabilizowano front wzdłuż linii na płn. od Drezna - Budziszyn - Niesky.
