Pancerniki typu Iowa
Z Wikipedii
Prace początkowe na typem Iowa - szybkimi pancernikami - rozpoczęły się w roku 1936 w odpowiedzi na pogłoski, że Japończycy rozpoczęli budowę pancerników o wadze 46 736 ton. Budowa "Iowy" ruszyła w roku 1940, a oddano go do eksploatacji w 1943 r. Pancerniki tego typu posiadały większą wyporność niż jednostki poprzedniego typu South Dakota, a także większą moc i opancerzenie. Okręty typu Iowa służyły jako eskorta dla lotniskowców w czasie II wojny światowej, będąc jedynymi pancernikami zdolnymi nadążyć za zgrupowaniami lotniskowców. Pancernik "Iowa" został użyty do bombardowania pozycji brzegowych podczas wojny koreańskiej. Ostatnia jednostka tego typu - "Kentucky" została zwodowana w roku 1950 (ale budowy nie ukończono). Były to najszybsze pancerniki, jakie kiedykolwiek zbudowano. Pancerz burtowy znajdował się wewnątrz kadłuba. Dwie jednostki tego typu, "Illinois" i "Kentucky", nie zostały ukończone. "Iowa" został uszkodzony przez ostrzał artyleryjski z baterii brzegowych na wyspie Mili w marcu 1944r.
Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Załoga: 1921 osoby
Wymiary: 270,4m x 33,5m x 11,6m
Zasięg: 27 000km przy 12 węzłach
Opancerzenie: pancerz burtowy 302mm - 152mm, pokład 152mm, wieże 492mm - 290mm
Uzbrojenie: dziewięć dział 406mm, dwadzieścia dział 127mm
Zespół silnikowy: napęd czterośrubowy, turbiny
Osiągi: 32,5 węzła
