Pat Jennings
Z Wikipedii
Patrick Anthony Jennings – doskonały bramkarz, jeden z najbardziej utytułowanych piłkarzy w historii Ulsteru. Urodził się 12 czerwca 1945 roku w Newry w Irlandii Północnej. Karierę piłkarską rozpoczynał w lokalnym klubie Newry Town w wieku 16 lat. Stamtąd w maju 1963 przeszedł do angielskiego Watford, który grał wówczas w Third Division. Po okresie dobrej gry w tym klubie został wykupiony do Tottenhamu Hotspur za cenę £27,000 . Spędził tam 13 lat rozgrywając 472 ligowe mecze. Z tym klubem zdobył Puchar Anglii (F.A. Cup) w 1967 i dwukrotnie tytuł mistrza Anglii w 1971 i 1973 roku, a także Puchar UEFA w 1972. W 1973 został uznany przez FWA piłkarzem roku w Anglii. W sierpniu 1977 przeszedł do Arsenalu Londyn, w którym rozegrał 237 ligowych spotkań i spędził kolejne 8 lat. Z tym klubem zagrał w 3 finałowych meczach Pucharu Anglii w 1978, 1979 i 1980 roku, ale udało mu się wygrać tylko raz w 1979 w spotkaniu z Manchesterem United (3-2). Na koniec kariery Jennings powrócił jednak do Tottenhamu.
W reprezentacji Irlandii Północnej zadebiutował w wieku 18 lat jeszcze jako gracz Watfordu. Było to spotkanie tzw. British Home Championship z Walią 15 kwietnia 1964. Warto wspomnieć że w tym meczu debiutował także sam George Best. Irlandia Północna wygrała 3-2 a Jennings stał się jej podstawowym graczem. Rozegrał w niej 119 meczów, grając aż do 41 urodzin, czyli blisko 23 lata. Na Mistrzostwach Świata debiutował w 1982 mając 37 lat. 4 lata później podczas mundialu w Meksyku w dniu 41 urodzin rozegrał ostatni mecz w reprezentacji.
