Mistrzostwa świata w piłce nożnej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Do weryfikacji: Wiele informacji jest nieprecyzyjne - patrz dyskusja do hasła
Zajrzyj również na stronę dyskusji.
Wstawiając szablon dodaj informację o tej stronie na Wikipedia:Strony wymagające weryfikacji.

Mistrzostwa świata w piłce nożnej zostały po raz pierwszy zorganizowane w roku 1930 w Urugwaju. Od 1946 r. nazywane były Pucharem Julesa Rimeta (Coupe de Jules Rimet). Pierwszym trofeum przyznawanym zwycięzcom była Złota Nike (Nike d'Or), która miała przypaść na własność pierwszej drużynie, która zdobędzie tytuł trzykrotnie – uczynili to w 1970 Brazylijczycy. Statuetka ta została jednak skradziona w 1984.

Nowe trofeum nazwano Pucharem Świata (Coupe de Monde), ale zwycięska drużyna Mistrzostw otrzymuje jedynie pozłacaną replikę.

Jedynym krajem, który uczestniczył we wszystkich MŚ jest Brazylia.

Najwięcej tytułów zdobyli dotąd Brazylijczycy – pięć, Włosi – cztery, Niemcy – trzy tytuły, po dwa Argentyńczycy i Urugwajczycy. Mistrzostwa wygrali jeden raz: Francuzi i Anglicy. W finałach występowali także Holendrzy (dwa razy), Czechosłowacy (dwa razy) Węgrzy (dwa razy) i Szwedzi.

Zespoły europejskie zwyciężały wyłącznie w mistrzostwach organizowanych w Europie, natomiast południowoamerykańskie – także poza swoim kontynentem, w tym w Europie (ekipa Brazylii zwyciężyła w Szwecji w 1958 i w Korei Płd. i Japonii w 2002).

Reprezentacja Polski dwukrotnie zajęła 3. miejsce w mistrzostwach świata – w 1974 roku w Niemczech, kiedy to królem strzelców został Grzegorz Lato i w 1982 roku w Hiszpanii.

Spis treści

1 Historia
- 1.1 Historia trofeum
2 Rekordy
3 Starty poszczególnych reprezentacji (1930-2006)
4 Klasyfikacja medalowa
5 Zdobywcy Złotej Piłki (nagrody dla najlepszego piłkarza Mistrzostw świata)

[edytuj] Historia

Lp.	Rok	Gospodarz	Mecz o mistrzostwo	Mecz o III miejsce	Król strzelców
XXI	2018	???
XX	2014	Brazylia lub Kolumbia
XIX	2010	RPA
XVIII	2006	Niemcy	Włochy 1:1 k.5:3 Francja	Niemcy 3:1 Portugalia	5 – Miroslav Klose (Niemcy)
XVII	2002	Korea Południowa i Japonia	Brazylia 2:0 Niemcy	Turcja 3:2 Korea Południowa	8 – Ronaldo Luiz Nazário de Lima (Brazylia)
XVI	1998	Francja	Francja 3:0 Brazylia	Chorwacja 2:1 Holandia	6 – Davor Šuker (Chorwacja)
XV	1994	USA	Brazylia 0:0 k.3:2 Włochy	Szwecja 4:0 Bułgaria	6 – Christo Stoiczkow (Bułgaria), Oleg Salenko (Rosja)
XIV	1990	Włochy	RFN 1:0 Argentyna	Włochy 2:1 Anglia	6 – Salvatore Schillaci (Włochy)
XIII	1986	Meksyk	Argentyna 3:2 RFN	Francja 4:2 Belgia	6 – Gary Lineker (Anglia)
XII	1982	Hiszpania	Włochy 3:1 RFN	Polska 3:2 Francja	6 – Paolo Rossi (Włochy)
XI	1978	Argentyna	Argentyna 3:1 Holandia	Brazylia 2:1 Włochy	6 – Mario Kempes (Argentyna)
X	1974	RFN	RFN 2:1 Holandia	Polska 1:0 Brazylia	7 – Grzegorz Lato (Polska)
IX	1970	Meksyk	Brazylia 4:1 Włochy	RFN 1:0 Urugwaj	10 – Gerd Müller (RFN)
VIII	1966	Anglia	Anglia 4:2 RFN	Portugalia 2:1 ZSRR	9 – Eusebio da Silva Ferreira (Portugalia)
VII	1962	Chile	Brazylia 3:1 Czechosłowacja	Chile 1:0 Jugosławia	4 – Garrincha i Vavá (Brazylia), Leonel Sánchez (Chile), Albert (Węgry), Jerković (Jugosławia), Iwanow (ZSRR)
VI	1958	Szwecja	Brazylia 5:2 Szwecja	Francja 6:3 RFN	13 – Just Fontaine (Francja)
V	1954	Szwajcaria	RFN 3:2 Węgry	Austria 3:1 Urugwaj	11 – Sandor Kocsis (Węgry)
IV	1950	Brazylia	Urugwaj 2:1 Brazylia *	Szwecja 3:1 Hiszpania*	11 – Ademir Marques de Menedes (Brazylia)
III	1938	Francja	Włochy 4:2 Węgry	Brazylia 4:2 Szwecja	7 – Leonidas da Silva (Brazylia)
II	1934	Włochy	Włochy 2:1 Czechosłowacja	Niemcy 4:2 Austria	4 – Edmund Conen (Niemcy), Oldřich Nejedly (Czechosłowacja), Angelo Schiavio (Włochy)
I	1930	Urugwaj	Urugwaj 4:2 Argentyna	Jugosławia & USA 3:1 (prawdopodobnie meczu nie rozegrano, wspólne trzecie miejsce)	8 – Guillermo Stábile (Argentyna)

* mecze w grupie finałowej

[edytuj] Historia trofeum

W latach 1930-1970 zwycięska drużyna otrzymywała trofeum Złotej Nike (w 1946 roku nazwę zmieniono na Puchar Rimeta, w hołdzie dla prezydenta FIFA, organizatora pierwszych mistrzostw). Była to trzydziestodwucentymetrowa, ważąca 1800 gramów szczerozłota statuetka autorstwa Abla Lafleura. Jej losy były burzliwe. W czasie II wojny światowej ukrywał ją Ottorino Barassi, podobno pod łóżkiem teściowej w pudełku po butach. Została skradziona w roku 1966 w Londynie przed meczem finałowym, wkrótce później odnalazł ją pies w stercie śmieci.

Puchar był przechodni, lecz zgodnie z zasadą ustanowioną przez Międzynarodową Federację Piłkarską, miała go na stałe otrzymać reprezentacja, która jako pierwsza zdobędzie trzykrotnie złoty medal. W ten sposób jego właścicielem stała się Brazylia, sięgając w 1970 po swe trzecie zwycięstwo. W 1983 roku, Puchar Rimeta zniknął z siedziby Brazylijskiej Konfederacji Piłkarskiej i nigdy go nie odnaleziono. Rok później, z okazji 70-lecia Konfederacji, kopię otrzymali Bellini, Mauro i Carlos Alberto – kapitanowie trzech reprezentacji Brazylii, którzy zwyciężyli w mistrzostwach.

Rok po oddaniu Nike Brazylii, FIFA ogłosiła konkurs na projekt nowego pucharu. Jego zwycięzcą został Silvio Gazzanigi tworząc ze złota i malachitu rzeźbę przedstawiającą dwóch piłkarzy podnoszących ręce w geście tryumfu, podtrzymujących jednocześnie kulę ziemską. Nowy Puchar Świata mierzy 36 cm i waży 5 kilogramów; został wykonany kosztem 50.000 dolarów, dziś jego wartość szacuje się na 10 milionów dolarów. Z obawy przed kradzieżą FIFA nie ujawnia miejsca przechowywania trofeum, informując jedynie, że znajduje się on gdzieś na terenie Szwajcarii. Zwycięzca mistrzostw otrzymuje (na okres czterech lat, do kolejnej imprezy) jego replikę.

Między dwoma malachitowymi obręczami w podstawie znajduje się obręcz ze złota, gdzie po każdym mundialu umieszczana jest nazwa zwycięskiej reprezentacji. Ostatnie wolne miejsce zostanie zapełnione w roku 2038, być może wtedy FIFA zdecyduje się na stworzenie kolejnego trofeum.

[edytuj] Rekordy

[edytuj] Starty poszczególnych reprezentacji (1930-2006)

Uczestnicy i ich najlepsze wyniki

18 występów (wszystkie mundiale)
- Brazylia

16 występów
- Niemcy
- Włochy

14 występów
- Argentyna

13 występów
- Meksyk

12 występów
- Anglia
- Francja
- Hiszpania

11 występów
- Belgia
- Szwecja

10 występów
- Urugwaj

8 występów
- Czechosłowacja
- Holandia
- Jugosławia
- Szkocja
- Szwajcaria
- USA
- Węgry

7 występów
- Polska
- Austria
- Bułgaria
- Chile
- Korea Południowa
- Paragwaj
- Rumunia
- ZSRR

5 występów
- Kamerun

4 występy
- Arabia Saudyjska
- Kolumbia
- Maroko
- Peru
- Portugalia
- Tunezja

3 występy
- Boliwia
- Chorwacja
- Dania
- Iran
- Irlandia
- Irlandia Północna
- Japonia
- Kostaryka
- Nigeria
- Norwegia

2 występy
- Algieria
- Australia
- Egipt
- Ekwador
- Rosja
- RPA
- Salwador
- Serbia i Czarnogóra
- Turcja

1 występ
- Angola
- Chiny
- Czechy
- Ghana
- Grecja
- Haiti
- Honduras
- Indie Holenderskie
- Irak
- Izrael
- Jamajka
- Kanada
- Korea Północna
- Kuba
- Kuwejt
- Nowa Zelandia
- NRD
- Senegal
- Słowenia
- Togo
- Trynidad i Tobago
- Ukraina
- Walia
- Wybrzeże Kości Słoniowej
- Zair
- Zjednoczone Emiraty Arabskie

Reprezentacje narodowe:

1) Czech, Słowacji i Czechosłowacji
2) Serbii i Czarnogóry, Chorwacji, Słowenii, Bośni i Hercegowiny i Jugosławii
3) Rosji, Ukrainy i ZSRR
4) Zairu i DR Konga
5) Indonezji i Indii Holenderskich

traktowane są jako osobne ekipy

Reprezentacje Niemiec i RFN-u potraktowane zostały jako jedno państwo (Niemcy), zaś NRD uwzględniono osobno

¹ – Indie wycofały się z turnieju finałowego.

[edytuj] Klasyfikacja medalowa

Msc	Reprezentacja				Razem
1.	Brazylia	5	2	2	9
2.	Włochy	4	2	1	7
3.	Niemcy	3	4	3	10
4.	Argentyna	2	2	-	4
5.	Urugwaj	2	-	-	2
6.	Francja	1	1	2	4
7.	Anglia	1	-	-	1
8.	Czechosłowacja	-	2	-	2
=	Holandia	-	2	-	2
=	Węgry	-	2	-	2
11.	Szwecja	-	1	2	3
12.	Polska	-	-	2	2
=	Jugosławia	-	-	2	2
14.	Austria	-	-	1	1
=	Chile	-	-	1	1
=	Portugalia	-	-	1	1
=	Turcja	-	-	1	1
=	Stany Zjednoczone	-	-	1	1