Paul Hermann Müller

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Paul Hermann Müller (ur. 12 stycznia 1899 w Olten w kantonie Solura, zm. 12 października 1965 w Bazylei) - szwajcarski chemik. Zdobywca Nagrody Nobla z dziedziny medycyny i psychologii w 1948 roku za odkrycie nazwyczajnych właściwości DDT.

Po uzyskaniu tytułu doktora pracował dla J.R. Geigy AG w Bazylei gdzie dokonał swojego najważniejszego odkrycia.

W 1935 roku rozpoczął opracowywanie środka insektobójczego, który zwalczał by większość szkodliwych owadów będąc również neutralnym dla środowiska. W założeniach środek ten miał być tani w produkcji oraz chemicznie stabilny.

Jesienią 1939 roku po czterech latach badań Müller zsyntezował DDT, który został już odkryty przez innego austriackiego chemika, ale nie znalazł żadnego praktycznego zastosowania.

W 1939 roku przeprowadzono pierwsze testy DDT na owadach. Testy potwierdziły nadzwyczajną skuteczność tego środka. DDT znalazło zastosowanie nie tylko w rolnictwie, ale także w innych dziedzinach gospodarki. W 1969 roku użyto około 450 000 ton tego środka.

DDT przyczynił się także do zatrzymania epidemii tyfusu plamistego.

W 1940 uzyskał szwajcarski patent na dichlorodifenylotrichloroetan w skrócie zwanym DDT. Podobne patenty uzyskał w Stanach Zjednoczonych w 1942 roku oraz w Australii w 1943 roku.

W 1948 roku otrzymał nagrodę Nobla "za odkrycie wysokiej skuteczności DDT w zwalczaniu wielu rodzajów stawonogów"

Szybko jednak okazało się, że stabilność DDT okazała się przekleństwem tego pestycydu. Jego trwałość powodowała kumulację tej substancji w organizmach żywych. Podążając wraz z kolejnymi ogniwami łańcucha pokarmowego DDT dotarło także do organizmu człowieka. Co mogło powodować zgon w wyniku ostrego zatrucia. Müller jako odkrywca DDT przyczynił się do śmierci wielu ludzi. Nie można jednak oceniać go negatywnie, gdyż także uratował życie milionom innych osób.

W 1962 roku Rachel Carson opublikowała książkę "Silent Spring" krytykującą użycie DDT. Pokazuje, że DDT jest odpowiedzialne za niszczenie łańcuchów pokarmowych w ekosystemie.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Biografia Paul Hermann Müllera

Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny

1901: Behring • 1902: Ross • 1903: Finsen • 1904: Pawłow • 1905: Koch • 1906: Golgi, Ramón y Cajal • 1907: Laveran • 1908: Miecznikow, Ehrlich • 1909: Kocher • 1910: Kossel • 1911: Gullstrand • 1912: Carrel • 1913: Bárány • 1919: Bordet • 1920: Krogh • 1922: Hill, Meyerhof • 1923: Banting, Macleod • 1924: Einthoven • 1926: Fibiger • 1927: Wagner-Jauregg • 1928: Nicolle • 1929: Eijkman, Hopkins • 1930: Landsteiner • 1931: Warburg • 1932: Sherrington, Adrian • 1933: Morgan • 1934: Whipple, Minot, Murphy • 1935: Spemann • 1936: Dale, Loewi • 1937: Szent-Györgyi • 1938: Heymans • 1939: Domagk • 1943: Dam, Doisy • 1944: Erlanger, Gasser • 1945: Fleming, Chain, Florey • 1946: Muller • 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay • 1948: Müller • 1949: Hess, Moniz • 1950: Kendall, Reichstein, Hench • 1951: Theiler • 1952: Waksman • 1953: Krebs, Lipmann • 1954: Enders, Weller, Robbins • 1955: Theorell • 1956: Cournand, Forssmann, Richards • 1957: Bovet • 1958: Beadle, Tatum, Lederberg • 1959: Ochoa, Kornberg • 1960: Burnet, Medawar • 1961: Békésy • 1962: Crick, Watson, Wilkins • 1963: Eccles, Hodgkin, Huxley • 1964: Bloch, Lynen • 1965: Jacob, Lwoff, Monod • 1966: Rous, Huggins • 1967: Granit, Hartline, Wald • 1968: Holley, Khorana, Nirenberg • 1969: Delbrück, Hershey, Luria • 1970: Katz, Euler, Axelrod • 1971: Sutherland • 1972: Edelman, Porter • 1973: Frisch, Lorenz, Tinbergen • 1974: Claude, Duve, Palade • 1975: Baltimore, Dulbecco, Temin • 1976: Blumberg, Gajdusek • 1977: Guillemin, Schally, Yalow • 1978: Arber, Nathans, Smith • 1979: Cormack, Hounsfield • 1980: Benacerraf, Dausset, Snell • 1981: Sperry, Hubel, Wiesel • 1982: Bergström, Samuelsson, Vane • 1983: McClintock • 1984: Jerne, Köhler, Milstein • 1985: Brown, Goldstein • 1986: Cohen, Levi-Montalcini • 1987: Tonegawa • 1988: Black, Elion, Hitchings • 1989: Bishop, Varmus • 1990: Murray, Thomas • 1991: Neher, Sakmann • 1992: Fischer, Krebs • 1993: Roberts, Sharp • 1994: Gilman, Rodbell • 1995: Lewis, Nüsslein-Volhard, Wieschaus • 1996: Doherty, Zinkernagel • 1997: Prusiner • 1998: Furchgott, Ignarro, Murad • 1999: Blobel • 2000: Carlsson, Greengard, Kandel • 2001: Hartwell, Hunt, Nurse • 2002: Brenner, Horvitz, Sulston • 2003: Lauterbur, Mansfield • 2004: Axel, Buck • 2005: Marshall, Warren • 2006: Fire, Mello