Piotr Bąk (językoznawca)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy językoznawcy. Zobacz też: inne osoby.

Piotr Bąk (ur. 1911 w Kramsku, powiat koniński, zm. 3 października 2000), językoznawca polski, pedagog, wykładowca Uniwersytetu Łódzkiego.

Ukończył gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, następnie studiował na Wolnej Wszechnicy Polskiej (Oddział w Łodzi), uzyskując w 1938 dyplom magistra filozofii na podstawie pracy z historii literatury. Pracował już wówczas w zawodzie nauczyciela; od 1930 uczył w łódzkich szkołach podstawowych, od 1937 w szkołach średnich. Pracę pedagogiczną kontynuował w czasie II wojny światowej (tajne nauczanie); za działalność konspiracyjną był więziony. Po wojnie nadal był nauczycielem-polonistą. W latach 1960-1967 pracował w łódzkim Studium Nauczycielskim, gdzie wykładał gramatykę opisową i historyczną, dialektologię języka polskiego, metodykę nauczania, kulturę żywego słowa. W 1962 obronił na Uniwersytecie Warszawskim rozprawę doktorską Gwara okolic Kramska, przygotowaną pod kierunkiem Zdzisława Stiebera.

Od 1971 był starszym wykładowcą w Instytucie Filologii Polskiej, następnie w Katedrze Historii Języka Polskiego i Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Łódzkiego. Prowadził zajęcia z kultury żywego słowa. Przeszedł na emeryturę w 1988.

Był autorem publikacji z językoznawstwa, kultury żywego słowa, metodyki nauczania języka polskiego, ogłaszanych na łamach "Języka Polskiego", "Polonistyki", "Poradnika Językowego", a także w ramach wydawnictw "Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego" i "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego". Ogłosił również pięć książek:

Słownictwo gwary okolic Kramska (1960)
Gwara okolic Kramska w powiecie konińskim (1968)
Nauka czytania i recytacji w wyższych klasach szkoły podstawowej (1972, kilka wydań)
Gramatyka języka polskiego (1977, kilka wydań)
Czytanie i recytacja w klasach początkowych (1984)

Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego nadało mu tytuł członka honorowego.

Źródła: