Piotr Dziurowicz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Należy w nim poprawić: styl w 3. i 4. paragrafie na bardziej encyklopedyczny.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Piotr Dziurowicz (ur. 1976) jest synem nieżyjącego już byłego prezesa PZPN Mariana Dziurowicza, zwanego w piłkarskim środowisku Magnatem, który stworzył potęgę katowickiego GKS. Oficjalnie Piotr, zawsze porównywany z ojcem, był prezesem GKS Katowice od stycznia 2001 roku do 25 sierpnia 2005. Żeby prowadzić klub Piotr Dziurowicz przerwał studia prawnicze. Zapowiadał od jakiegoś czasu, że po rozstaniu się z klubem zajmie się m.in. nauką.

Piotr Dziurowicz był nie tylko prezesem spółki, ale i jej udziałowcem. W wieku 25 był najmłodszym prezesem w pierwszej lidze. Kiedy z GKS oficjalnie żegnał się Dziurowicz senior, Piotr przyznał, że w poważnych kwestiach radzi się ojca.

Młody prezes nie miał nigdy w klubie wielu współpracowników. Początkowo działał w spółce jego brat Marek, także współwłaściciel. Potem, po śmierci ojca w czerwcu 2002 roku na posterunku został już tylko Piotr. W GKS nie był odyrektorów, kierowników etc., decyzje podejmował i ogłaszał sam. Był człowiekiem od wszystkiego, transfery, finanse, stadion, licencję etc. wszystko było na jego głowie. Było tak, bo nikogo innego mogącego udzielić informacji nie było. Nigdy wiele nie mówił, zawsze chciał autoryzować swoje wypowiedzi, nawet te najkrótsze. Prezes załatwiał wszystkie sprawy, od umów z piłkarzami po rozmowy z firmami ochroniarskimi.

Dziurowicz powiedział kiedyś na konferencji prasowej, że klub – poza trenerami i piłkarzami – zatrudnia 10 osób. Potem liczba pracowników spadła. Prowadząc GKS nieraz podkreślał, że przede wszystkim chce wyjść na finansową prostą. Stąd zaciskanie pasa do granic absurdu (zimą by nie ogrzewać klubowego budynku przeniósł siedzibę do wynajmowanego mieszkania), zresztą w stadionowym budynku prawie zawsze było zimno.

Jesienią 2002 roku młody prezes podpisał umowę sponsorską z producentem wentylatorów Dospel, jednak musiał zgodzić się zmienić nazwę klubu na Dospel GKS Katowice. Tłumaczył, że GKS znalazł się pod finansową ścianą i musiał się na takie rozwiązanie zgodzić, by pozyskać pieniądze. Przez dwa sezony kibice nie mogli takiego kroku wybaczyc prezesowi i prosili o do starej nazwy, ale Dziurowicz trzymał się swego zdania. Podkreślał, że spłaca długi wobec fiskusa i ZUS. Jesienią 2004 roku przywrócił starą nazwę klubu przy okazji jubileuszu 40-lecia jego istnienia. W czerwcu 2005 roku umowa ze sponsorem wygasła, drużyna spadła z pierwszej ligi i nie uzyskała licencji na grę w drugiej.

Zobacz Wikinews na temat wypowiedzi Dziurowicza

3 sierpnia 2005 r. Gazeta Wyborcza opublikowała wywiad z Piotrem Dziurowiczem, w którym przyznał się do handlu wynikami kilkudziesięciu meczów i ujawnił się jako współpracownik policji, dzięki któremu zostało aresztowanych kilka prominentnych postaci z piłkarskiego światka, podejrzanych o udział w tym procederze. Jego relacje ukazują ogromny zasięg korupcji w polskiej piłce. Jako powód ujawnienia tego zjawiska podał przede wszystkim chęć zerwania z nieuczciwymi praktykami oraz uniknięcia odpowiedzialności.