Piotr Paweł Sapieha
Z Wikipedii
Piotr Paweł Sapieha, herbu Lis, (ur. 28 stycznia 1701 w Dreźnie, zm. 23 stycznia 1771 w Zilinie), stolnik wielki litewski, wojewoda smoleński.
Był synem Jana Kazimierza, bratem Katarzyny Agnieszki.
Wychowywany w latach wojny północnej, dzięki wpływom ojca i jego znajomości z Aleksandrem Mienszykowem został wysłany w 1720 na dwór carski. 24 marca 1726 zaręczony za pośrednictwem caryny Katrzyny I z Marią, córką tegoż dygnitarza, a rok później po zerwaniu poprzednich, z bratanicą carycy Sofią Skowrońską, z którą wziął ślub w 1727. Po śmierci Katarzyny I i upadku Mienszykowa w tymże roku spieniężył dobra w Rosji i przeniósł się z żoną do Polski. Po śmierci ojca w 1730 stał się jednym z najpotężniejszych magnatów w Polsce.
W elekcji 1733 poparł Stanisława Leszczyńskiego. Przebywał u jego boku aż do abdykacji w 1736, próbując cały czas zbudować antyrosyjską koalicję polsko - szwedzką, ofiarowujac Szwedom w zamian za interwencję prawa do Inflant polskich, które w tym czasie znajdowały się już w granicach Rosji.
Na scenie politycznej pojawia się dopiero w 1740, odbudowując wcześniej swoje wpływy i majątki w Wielkpolsce i na Litwie. W latach 1740-1741 ponownie spiskował ze Szewdami przeciwko Sasom, jednak zupełnie bez powodzenia. Z dworem pogodził się ostatecznie w 1744, kiedy to otrzymał województwo smoleńskie i Order Orła Białego. W tych latach staje się też zajadłym przeciwnikiem Familii. Nadal spiskował - w 1748 z Turcją, w latach 1751-1754 pobierał pieniądze z dworu Ludwika XV, a na początku wojny siedmioletniej - z Prusami.
Pogodziwszy się uprzednio z Familią w elekcji 1764 poparł Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1766 sprzedał zadłużone dobra litewskie i osiadł w Wielkopolsce.
Od początku włączył się w działania konfederacji barskiej, wraz z siostrą Katarzyną Agnieszką organizował działania konfederacji w Wielkopolsce. W 1770 wojska pruskie weszły na teren dóbr Pawła Piotra. W obawie przed zemstą prusaków wyjechał do Drezna, a następnie na Słowację, gdzie istniał silny obóz konfederacki.
Zmarł 23 stycznia 1771 w Zilinie).
