Polikarp ze Smyrny
Z Wikipedii
Polikarp ze Smyrny - (ur. ok. 69-82, zm. 22 lutego 156 r.), biskup Smyrny (obecnie Izmir w Turcji), święty katolicki i prawosławny (jako męczennik; scs. Swiaszczennomuczenik Polikarp, jepiskop Smirnskij), zaliczony do Ojców Apostolskich.
Według tradycji znał osobiście kilku Apostołów i miał być ukochanym uczniem apostoła Jana Teologa (Ewangelisty). Przez niego został też mianowany biskupem Smyrny.
Za panowania papieża Aniceta (155-165) Polikarp przybył do Rzymu w sprawie daty święcenia Wielkanocy. Choć nie doszło wówczas do ustalenia jednolitej wersji, obydwaj dyskutanci "rozeszli się w pokoju".
Polikarp był autorem wielu listów, z których zachował się jeden, skierowany do wspólnoty chrześcijańskiej w Filippi. Pozostawione przez Polikarpa informacje odnoszące się do Ignacego Antiocheńskiego i napisanych przez niego listów mają dużą wartość historyczną.
Polikarp zmarł śmiercią męczeńską spalony na stosie, według tradycji stało się to 22 lutego 156 r., choć podaje się także rok 155 i 167. Opisy męczeństw mówią nam, że Polikarpa nie mógł dosięgnąć ogień, dlatego zginął od sztyletu.
Okazał się ważną dla chrześcijan postacią w zachodniej Azji Mniejszej. Potomni nazwali go nawet „wodzem całej Azji Mniejszej”. Swym Kościołem rządził około sześćdziesięciu lat.
Spis treści |
[edytuj] Hagiografia
Gdy Polikarp miał już ponad osiemdziesiąt sześć lat zdradził go jeden ze służących. Pewnego wieczoru został aresztowany w gospodarstwie chłopskim pod Smyrną. Zabrano go do miasta i zaprowadzono na stadion, gdzie tłum zbierał się na igrzyska. Postawiony przed prokonsulem został wezwany do wyparcia się Chrystusa. Żadne namowy i groźby nie odnosiły skutku, a lud głośno zaczął domagać się jego krwi. Biskupa skazano na spalenie na stosie, lecz płomienie uformowały się w rodzaj łuku, tworząc jakby ściany wokół męczennika i nie dotykając jego ciała. Widząc to wydano rozkaz ścięcia mieczem. Kiedy dokonano egzekucji, krew ugasiła płomienie. Chrześcijanie chcieli zabrać ciało męczennika, lecz prokonsul rozkazał je spalić. Pochowano tylko ocalałe kości. Wydarzenia te miały miejsce w 167(?) r. Po męczeńskiej śmierci św. Polikarpa, w Smyrnie sporządzono obszerny opis jego męczeństwa dla wspólnot w Pizydii. Zachował się pełny tekst tego listu. Jest to pierwszy autentyczny opis od czasów św. arcydiakona Stefana.
Tak o świętym pisano w Rzymskim martyrologium: Dnia 26-go stycznia, w Smyrnie dzień śmierci św. Polikarpa. Był on uczniem św. Jana, Apostoła i przez niego wyświęcony na Biskupa tego miasta. Był także zwierzchnikiem całej prowincji kościelnej Małej Azji. Za czasów Marka Antoniusza i Lucjusza Aureliusza Kommodusa, był na rozkaz prokonsula wrzucony do ognia, gdy w amfiteatrze cały naród żądał jego śmierci. Ponieważ jednak płomienie mu nie zaszkodziły, więc go ścięto mieczem. Razem z nim tę samą śmierć męczeńską poniosło dwunastu mieszkańców Filadelfii.
Wspomnienie liturgiczne tego świętego w Kościele katolickim przypada na 26 stycznia, a w prawosławnym na 23 lutego.
[edytuj] Ikonografia
Na ikonach święty przedstawiany jest zazwyczaj jako mężczyzna z krótką, siwą brodą w liturgicznych szatach biskupich, często ozdobionych dużymi krzyżami. Prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma Ewangelię. Niekiedy ma na sobie szaty męczennika i krzyż w dłoni.
[edytuj] Źródło
- www.cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
- Rzymskie martyrologium, Towarzystwo Jezusowe, 1910 r.
