Ojcowie Apostolscy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ojcowie Apostolscy

Ojcowie Apostolscy - określenie świętych pisarzy kościelnych, którzy żyli jeszcze w czasach apostolskich i od nich przekazali wiadomości. Pisze o nich Codex Sinaiticus - jeden z najważniejszych manuskryptów Nowego Testamentu.

Nazwa Ojcowie Apostolscy używana była powszechnie dopiero od XVII wieku. Patrolog Cotelier, kierując się podobieństwem zachodzącym pomiędzy listami apostołów a pismami wczesnych teologów chrześcijańskich, stwierdził w 1672 roku, że teksty Ojców Apostolskich są wzorowane na listach pisanych przez apostołów.

Do Ojców Apostolskich zaliczamy:

Chciaż pochodzili oni z różnych regionów Cesarstwa Rzymskiego i tworzyli w różnych okolicznościach, to jednak prezentowali w istotnych kwestiach zgodne poglądy, ilustrujące wiernie stan nauki wiary tego okresu. Ich pisma podobne są do listów apostolskich z Nowego Testamentu i z tej racji stanowią one ogniwo łączące księgi objawione z późniejszą tradycją chrześcijańską.

[edytuj] Wizja Boga

Ojcowie Apostolscy konfrontowali wizję Boga jako objawienia kosmicznego (tzw. epifania bóstwa w stworzeniach u pogan) z przemawianiem Boga do człowieka w ST i NT.

Religijną myśl pogan o Bogu wzbogacali tekstami Pisma św., dzięki czemu pogłębiali rozumienie treści pojęcia Boga ideą Stwórcy i Pana Wszechrzeczy. Ukazywali jego uniwersalizm w dziele stworzenia oraz ingerencję w losy świata i ludzi. Podkreślali zwłaszcza wcielenie Słowa Bożego, które w swoim człowieczeństwie najpełniej objawiło Boga na ziemi, a dziejom świata i człowieka nadało charakter zbawczy (historia zbawienia).

Wyjaśniali także, że prawa moralne zawarte w stworzeniach pochodzą od ich Stwórcy. Dowodzili tego na podstawie objawienia zawartego w Piśmie św. Brak pełnego spojrzenia na Boga jako bardzo łaskawego, pełnego miłości Ojca, działającego na rzecz człowieka, tłumaczy się tym, że objawienie się jego dobroci i majestatu wiązano z wydarzeniami eschatycznymi (chiliazm), mającymi nastąpić przy drugim przyjściu Chrystusa.

[edytuj] Wizja Chrystusa

Motywem przewodonim ich pism jest sprawa paruzji - drugiego przyjścia Chrystusa. Pamięć osoby Chrystusa jest tu ciągle bardzo żywa z racji bezpośrednich kontaktów z apostołami i uczniami apostolskimi. Żywe jest też ciągle pragnienie Chrystusa, osiągające często formę mistyczną.

Pisma te zawierają jednolitą doktrynę chrystologiczną. Chrystus jawi się w nich jako odwieczny Syn Boży, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Zbawienia dostępuje się dzięki Chrystusowi za pośrednictwem sakramentów oraz przez męczeństwo.

Zobacz też