Powstanie Satsuma
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Powstanie Satsuma (Seinan Senso) było rebelią klanu samurajów z prowincji Satsuma przeciw cesarskiej japońskiej armii, która wystapiła 11 lat po rozpoczęciu ery meiji w roku 1877.
Spis treści |
[edytuj] Podłoże
Samurajowie z rodu Satsuma stawali się coraz bardziej niezadowoleni z kierunku zmian jakie przeprowadzał rząd. Modernizacja kraju dawała w rezultacie demontowanie feudalizmu niszczenie tradycyjnej struktury społecznej. Przypuszczalnie bardziej ważne dla samurajów było to, że demontowanie feudalizmu znaczyło zniesienie ich statusu społecznego przywilejów i potęgi i podminowanie ich pozycji finansowej. Rebelia była prowadzona przez Saigo Takamori, który około dziesięć lat wcześniej prowadził siły przychylne restauracji Meiji podczas wojny Boshin i był wtedy odpowiedzialny za formowanie armii rządowej, której teraz się przeciwstawiał. Saigo popierał reformy na początku, ale kiedy przywileje jego klasy samurajów zostały porzucone jego konserwatywny i tradycjonalistyczny charakter spowodował do pozostania ze swoja klasą niż z rządem narodowym. Saigo Takamori walczył o zachowanie kasty samurajów, ale również o bardziej cnotliwą formę rządu (hasłem jego buntowniczego ruchu było "Nowy rząd, wysoka moralność"). Nie zaniedbywali zachodnich metod militarnych: używali strzelb i dział. Wszystkie współczesne opisy przedstawiają Saigo Takamoriego noszącego uniform zachodniego generała. W końcu konfliktu bez materiałów i amunicji musieli z powrotem wrócić do dawnej taktyki i użycia mieczy i łuków.
[edytuj] Walka
W styczniu 1877 rząd posłał jednostkę morską do rozbrojenia Kagoshimy - głównego miasta Satsumy. Jednostka została zaatakowana przez Saigo i jego ludzi. Siły samurajów walczyły uzbrojone częściowo w nowoczesną broń palną, a częściowo w broń tradycyjną, ale ich taktyka była tradycyjna i przestarzała. W lutym Saigi i jego armia licząca od 25 000 do 40 000 ludzi oblegała rządowy garnizon w Kumamoto. Oblężenie Kumamoto jest uważane przez historyków jako główny błąd taktyczny Saigo jako że pozwoliło to rządowi zaatakować go siła 30 0000 żołnierzy pod dowództwem Sumiyoshi Kawamury. Zbuntowani samurajowie potrafili zabijać w stosunku dwa do jednego, ale byli przytłoczeni liczbą. Bitwa trwała sześć tygodni i zmniejszyła liczbę ludzi Saigo do 300-400. Saigo i jego pozostali samurajowie byli zepchnięci do Kagoshimy gdzie w końcowej bitwie pod Shiroyama Saigo został ciężko ranny. Saigo nakazał jednemu ze swoich samurajów odciąć sobie głowę zanim zostanie złapany we wrześniu 1877.
Zgniecenie powstania Satsuma było bardzo kosztowne dla budżetu państwa. Powstanie było też końcem klasy samurajów. Saigo Takamori był nazwany tragicznym bohaterem przez ludzi i japoński rząd wybaczył mu i awansował pośmiertnie do najwyższych honorów.
[edytuj] W mediach
Gra wideo PS2 "Droga samuraja" dzieje się podczas rebelii Satsuma.
Film "Ostatni samuraj" grany przez Toma Cruis'a i Kena Watanabe jest luźno związany z wydarzeniami podczas powstania.
[edytuj] Dalsze lektury
Keeneth Henshall (2001). A History of Japan: From Stone Age to Superpower. New York City, NY: St. Martin's Press. ISBN 0-312-23370-1
