Próba tuberkulinowa Mantoux
Z Wikipedii
Próba tuberkulinowa Mantoux, odczyn tuberkulinowy Mantoux, test Mantoux to badanie diagnostyczne wykonywane w profilaktyce i rozpoznawaniu gruźlicy (zobacz próba tuberkulinowa).
Została wprowadzona przez Dorę Mantoux w 1908 roku. Polega na wstrzyknięciu śródskórnym 2 jednostek tuberkuliny w środkową część grzbietowej powierzchni przedramienia. Wynik odczytuje się po 72 godzinach i ocenia się wielkość nacieku w miejscu wstrzyknięcia, zaczerwienienie nie ma mocy diagnostycznej. Za odczyn dodatni uważa się naciek o średnicy co najmniej 6 mm. Odczyn o średnicy powyżej 12 mm u osób szczepionych jest uważany za pozakaźny. Dodatni odczyn tuberkulinowy wykazuje istniejące lub przebyte zakażenie prątkami wirulentnymi lub BCG. Istnieją jednak czynniki ograniczające przydatność tego badania.
Wynik odczynu tuberkulinowego jest ściśle uzależniony od stanu układu odpornościowego człowieka. Choroba bakteryjna, grzybica, choroba wirusowa, nowotwór, ostre postacie gruźlicy, choroby układu limfatycznego, np. sarkoidoza, wyniszczenie, niedożywienie, leki immunosupresyjne, kortykosterydy, zakażenie wirusem HIV, mogą być przyczyną odczynu fałszywie ujemnego.
