Prus II Wilczekosy
Z Wikipedii
Prus II ( Wilczekosy, Wilcze Kosy, Stubica, Falcastrum Lupinum ) - polski herb szlachecki.
W polu czerwonym dwie wilczekosy srebrne złączone w dole i związką złotą powiązane, tak, że koniec jej wisi, zachodzące ostrzami na siebie z zaćwieczonym tamże półtorakrzyżem srebrnym, którego dolne ramię w lewo, w klejnocie ramię zbrojne w łokciu zgięte z mieczem w lewo zaniesione
Najwcześniejsze wzmianki:
Za panowania króla Kazimierza I Odnowiciela (1016-1058) Mnichem zwanego, przeciwko powstaniu Maslausa, podczaszego ojca jego, Mieszka II, królewskimi wojskami dowodził mąż odważny herbu Prus. Rozgromiwszy wojska nieprzyjaciela a jego samego dwukrotnie raniąć, króla Kazimierza o rękę córki Maslausa, jedynaczki, poprosił. Król do prośby się przychylił i dodatkowo tak zasłużonemu mężowi, dóbr innych nadał by ten w tamtych stronach granic od nieprzyjaciół bronił. Mąż ten zacny, jako, że Maslaus dwie kosy w herbie trzymał, na pamiątkę swoje ojczyste półtorakrzyża przydał.
Pojawia się pierwszy raz w źródłach pisanych sądowych w 1401 r.
Znane są następujące pieczęcie średniowieczne: 1402 - Iwan z Radomina; 1413 - Adam Będkowski, kanonik krakowski; 1422 - Mikołaj z Schillingsdorfu; 1434 - Piotr z Będkowa.
Bandkowski, Bawor, Baworowski, Będkowski, Bielejowski, Bielowski, Blichowski, Białyszewski, Chłopicki, Chmętowski, Damecki, Danielecki, Daniecki, Dawidowski, Dębowski, Dowejko, Faszcz, Faszczewski, Filonienko, Gąsowski, Glauch, Glinojecki vel Glinowiecki, Gloger, Glogier, Głaznecki, Głaznocki, Głuchowski, Głuchowski-Gleich, Gołąb, Gościszewski, Grabowski, Grochowalski, Grodzieński, Grzybowski, Grzybiński, Jezierski, Jeżewski, Kalnochwotski, Kamocki, Kanafocki vel Kanafojski, Kamiski, Katlewski, Klukowski, Kobyliński, Kosiński, Kostecki, Łaźniewski, Łanźiowski, Lisicki, Lubecki vel Łubecki, Lubiatowski, Makowski, Małachowski, Miszewski, Miszkiel, Mitarnowski, Myślecki, Myślęcki, Moszczyński, Nakwaski, Niewierski, Obrębski, Olszewski, Olszowski, Osowiński vel Ossowiński, Orpinowski vel Orpiński, Orzeszkowski, Petrellewicz, Płomiański, Preczkowski vel Pręczkowski, Pruski, Radomiński, Rogusławski, Rosołowski, Rudowski, Samicki, Segnic, Siodłowski, Skotnicki, Strzemieczny, Stypiński, Szczyciński, Świętochowski, Tobaczyński, Wieczwiński, Windacki, Windak, Windyka, Wodziński, Wołowski, Wspinek vel Spinek, Zaborowski, Zacharski, Zglenicki, Zglinicki, Żyrowski
Bibliografia:
- Szymański, Józef "Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego", Warszawa 1993
- Bobrowicz, Jan Nepomucen "Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów, dowodów urzędowych", Tom I, Lipsk 1839-1846
- Łaguna, Stosław; Piekosiński, Franciszek (wyd.) "Nieznane zapiski heraldyczne średniowieczne polskie, głównie sieradzkie", Kraków 1898
- Chwalibińska, Jadwiga "Ród Prusów w wiekach średnich", Toruń 1948
- Genealogia Dynastyczna
- Ornatowski.com
Zobacz też: herbarz, heraldyka, lista herbów
