Raflezja Arnolda
Z Wikipedii
Raflezja Arnolda | |
Kwiat raflezji Arnolda |
|
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Piperopsida |
Podklasa | pieprzowe |
Rząd | bukietnicowce |
Rodzina | bukietnicowate |
Rodzaj | raflezja |
Gatunek | raflezja Arnolda |
Nazwa systematyczna | |
Rafflesia arnoldii | |
R. Br. |
Raflezja Arnolda, bukietnica (Rafflesia arnoldii R. Br.) - wieloletnia roślina, pasożytnicza z rodziny bukietnicowatych.
Roślina ta występuje w stanie dzikim w deszczowej dżungli tropikalnej Borneo i Sumatry. Odkryta została w 1821 r. przez dr. Josepha Arnolda i gubernatora Stamforda Rafflesa na cześć których została nazwana.
Roślina ta pasożytuje na krzewach spokrewnionych z winoroślą, sama nie wytwarza korzeni, łodyg ani liści. Charakteryzuje się tym, że posiada największy kwiat w świecie roślin. Składa się on z pięciu czerwonych i mięsisty płatków. Jego rozmiary wynoszą 80-100 cm średnicy i ok. 10 kg wagi. Wydziela cuchnący zapach gnijącej padliny, który wabi zapylające go muchówki. Kwitnie przez 5-7 dni raz na kilka lat. Z powodu odoru nazywany jest przez mieszkańców Sumatry "trupim kwiatem".
Przez wiele lat zaliczano ten gatunek do rodziny bukietnicowatych. Dopiero kompleksowe badania genetyczne, przeprowadzone przez amerykańskich naukowców pod kierownictwem dr. Charlsa C. Daviesa, pozwoliły na dokładne określenie taksonomii rośliny. Uczeni doszli do wniosku iż raflezja należy do rodziny wilczomleczowatych. Badania genetyczne ukazały także inną interesująca cechę. Mianowicie kwiat jest 79 razy większy, niż był 46 mln lat temu. Co oznacza iż roślina ta odznacza się najbardziej intensywnym wzrostem swych rozmiarów w trakcie ewolucji, spośród poznanych dotąd organizmów.