Reżim rzeczny
Z Wikipedii
Reżim rzeczny (reżym rzeczny, ustrój rzeczny) - charakterystyczny, rytmiczny przebieg zjawisk hydrologicznych w rzece w ciągu roku, ustalony na podstawie wieloletnich obserwacji.
Na reżim rzeczny składają się przebiegi: zasilania rzeki, stanów wody, przepływów, zlodzenia. Zależy głównie od klimatu danego terenu, rzeźby powierzchni Ziemi oraz budowy geologicznej zlewni.
Typy reżimów rzecznych wyróżnia się na podstawie:
- stref klimatycznych, np. reżim rzeczny klimatów zimnych, klimatów suchych, śródziemnomorski,
- rodzaju zasilania rzeki, np. reżimy rzeczne: lodowcowy, deszczowy, śnieżny równinny, śnieżny górski.
Słowo "reżim" bywa też używane na określenie charakterystycznego dla danego miejsca przebiegu temperatur (reżim termiczny) lub opadów (reżim opadowy) w ciągu roku.
typy reżimów:
- - deszczowy oceaniczny: wysokie stany wody zimą, spowodowane niskimi temperaturami, które zmniejszają parowanie wody
- - śnieżny: zwiększona ilość wody wiosną z powodu topniejących śniegów
- - lodowcowy: nadmiar wody spowodowany topnieniem lodów w letnich temp.
- - deszczowo śnieżny: wzmożone opady jesienią i topniejące śniegi wiosną wpływają na znaczny przyrost wody
- - śródziemnomorski
- - równikowy
- - monsunowy
Rzeki Polski charakteryzuje reżim deszczowo-śnieżny.
Reżim hydrologiczny danego przekroju rzeki określony jest przez jego stany charakterystyczne.
