Robert Maćkowiak
Z Wikipedii
Robert Maćkowiak (ur. 30 maja 1970 w Rawiczu) - polski lekkoatleta (sprinter). Wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy.
Najlepsze wyniki osiągał w biegach na 200 m i na 400 m, jako zawodnik Śląska Wrocław. Międzynarodową karierę rozpoczął w 1989, zdobywając złoty medal mistrzostw Europy juniorów w sztafecie... 4 x 100 m. W późniejszym czasie stał się niekwestionowanym liderem grupy lisowczyków - czterystometrowców prowadzonych przez trenera kadry Józefa Lisowskiego.
W przeciwieństwie do kolegów ze sztafety 4 x 400 m, wiele wartościowych sukcesów osiągnął w startach indywidualnych. Był wicemistrzem Europy (1998) i finalistą olimpijskim (2000) w biegu na 400 m oraz 2-krotnie brązowym medalistą halowych ME: w 1998 (400 m) i 2002 (200 m).
Sztafeta po wodzą Maćkowiaka zdobyła srebrny medal mistrzostw świata w Sewilli, ratując rzutem na taśmę honor całej naszej reprezentacji (2:58.91). Wcześniej krążek tej samej barwy zapewnili sobie nasi czterystumetrowcy w mistrzostwach Europy w Pradze - 2:58.88.
Do największych sukcesów Maćkowiaka można też zaliczyć złoty medal w sztafecie 4 x 400 m na halowych mistrzostwach świata w 2001 i na halowych mistrzostwach Europy w 2002. W HMŚ 1999 polska sztafeta z Maćkowiakiem była druga, ale ustanowiła aktualny do dziś rekord Europy (3:03.01).
W igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 1996, zajmując wraz ze sztafetą 6. miejsce. W 2000 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sydney zdobywając 5. miejsce w biegu na 400 metrów i dopiero 7. pozycję w biegu sztafetowym. Polacy wtedy byli pretendentami do medalu, lecz na skutek potknięcia Maćkowiaka stracili szanse na podium.
Sukcesów pomniejszej rangi zanotował Maćkowiak jeszcze wiele: był 5-krotnie na podium superligi Pucharu Europy, również 5-krotnie zwyciężał w I lidze PE. 3-krotnie był medalistą Światowych Igrzysk Wojskowych w sztafecie 4 x 400 m (1995 - 2. miejsce, 1999 i 2003 - 1. miejsce), zwyciężył też z kolegami w Igrzyskach Frankofońskich (2001). Magazyn Track and Field News sklasyfikował go w 2000 na 9. miejscu wśród specjalistów od jednego okrążenia na świecie.
6-krotnie zdobywał tytuł indywidualnego mistrza kraju, był też 7-krotnie mistrzem Polski w hali.
Jest aktualnym współrekordzistą Polski w sztafecie 4 x 400 m – 2:58.00 (1998). Ten wynik ustanowił wraz z Rysiukiewiczem, Haczkiem i Czubakiem podczas Igrzysk Dobrej Woli w Nowym Jorku, gdzie polska sztafeta przegrała tylko z fenomenalnie przygotowanymi Amerykanami pod wodzą Michaela Johnsona (RŚ - 2:54.20).
Oficjalnie karierę zakończył w 2006.
[edytuj] Rekordy życiowe
- 60 m (hala) - 6.87 (1992)
- 100 m - 10.45 (1990)
- 200 m - 20.61 (1996)
- 200 m (hala) - 20.68 (2002)
- 300 m - 33.28 (2002)
- 400 m - 44.84 (2001)
- 400 m (hala) - 45.94 (1997)
