Romuald Jałbrzykowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Romuald Jałbrzykowski (ur. 7 lutego 1876, zm. 19 czerwca 1955) — polski duchowny katolicki, w latach 1925-1926 biskup łomżyński, w latach 1926-1955 arcybiskup wileński. Był stryjem Andrzeja Jałbrzykowskiego.

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej herbu Grabie we wsi Łętowo Dąb parafii Kołaki Kościelne koło Zambrowa. W 1901 r. otrzymał święcenia kapłańskie w Petersburgu. Wykładał w Seminarium Duchownym w Sejnach. Był tam wicerektorem oraz kanonikiem kapituły katedralnej. W 1917 r. został zmuszony do opuszczenia Sejn. Przeniósł się na probostwo w Radziwiłańcach, jednocześnie pełniąc funkcję wikariusza generalnego diecezji augustowskiej czyli sejneńskiej pozostającej w granicach Polski po I wojnie światowej.

29 lipca 1918 r. został mianowany biskupem pomocniczym augustowskim, ze stolicą tytularną Cusae. Sakrę biskupią otrzymał 30 listopada 1918 r. w Łomży w kościele pod wezwaniem św. Michała Archanioła i Jana Chrzciciela z rąk Arcybiskupa Aleksandra Kakowskiego, wpółkonsekratorami byli Arcybiskup Stanisław Gall i Biskup Julian Nowowiejski. Zarządzał polską częścią diecezji augustowskiej aż do jej likwidacji w 1925 r., kiedy papież Pius XI bullą Vixdum Poloniae unitas z 28 października 1925 r. włączył polską część dotychczasowej diecezji do nowo powstałej diecezji łomżyńskiej (4 kwietnia 1926 r. Pius XI bullą Lituanorum gente z części litewskiej dotychczasowej diecezji sejneńskiej utworzył nową diecezję w Wiłkowyszkach, na czele której stanął biskup sejneński Antoni Karaś). 14 grudnia 1925 r. Jałbrzykowski został powołany na pierwszego biskupa łomżyńskiego. Objął rządy pod koniec stycznia 1926 r. Stał na czele nowej diecezji krótko - lutym 1926 r. zmarł jeszcze przed objęciem archidiecezji arcybiskup-nominat wileński Jan Cieplak, którego następcą został mianowany 24 czerwca 1926 r.

Rządy w archidiecezji wileńskiej objął 8 września 1926 r. (jako pierwszy faktyczny arcybiskup po podniesieniu Wilna do rangi metropolii wspomnianą bullą Piusa XI). 2 lipca 1927 r. asystował prymasowi Polski kardynałowi Aleksandrowi Kakowskiemu w koronacji obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej. W 1931 r. przeprowadził synod archidiecezjalny. W latach 1942-1944 był więziony przez Niemców.

W styczniu 1945 r. aresztowany przez NKWD, po trzymiesięcznym uwięzieniu wypuszczono go i postawiono ultimatum : albo natychmiastowy wyjazd w granice Polski - albo ponowne aresztowanie i zamęczenie. W konsekwencji arcybiskup Jałbrzykowski wyjechał z Wilna i osiadł w Białymstoku, pozostając zwierzchnikiem archidiecezji (części znajdującej się na terenie Polski) do końca życia. Pochowany został w białostockiej Bazylice Mniejszej pw. Wniebowzięcia NMP.

Źródła: