Rosiczka długolistna
Z Wikipedii
| Rosiczka długolistna | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | rosiczkowce |
| Rodzina | rosiczkowate |
| Rodzaj | rosiczka |
| Gatunek | rosiczka długolistna |
| Nazwa systematyczna | |
| Drosera anglica Hudson 1778 | |
| Synonimy | |
| Drosera longifolia L.) | |
Rosiczka długolistna (Drosera anglica) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny rosiczkowatych. Roślina owadożerna. W Polsce występuje głównie na niżu. Roślina dość rzadka.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka[1][2][3]
- Łodyga
- Wzniesiony głąbik osiągający wysokość 5-20, wyjątkowo 30 cm. Wyrasta w okresie maj-czerwiec. Jest mniej więcej dwukrotnie wyższy od wyrastających skośnie liści. Ponieważ rosiczka rośnie na torfowiskach, które stale przyrastają, również jej pęd nieustannie rośnie – pod powierzchnią torfu występuje długi pęd z poprzednich lat.
- Liście
- Wyłącznie różyczkowe o blaszce w kształcie wąskiej łopatki, która zbiega klinowato w ogonek liściowy. Długość liści 10-40 mm, szerokość 3-7 mm. Występują przylistki połową swojej długości zrośnięte z ogonkiem liściowym. Na liściach bardzo duże włoski z gruczołami na trzonkach.
- Kwiaty
- Na szczycie pędu kwiatonośnego zebrane w gronopodobny kwiatostan. 6 wolnych płatków korony barwy białej. Słupek jeden z 6-8 szyjkami. Kwitnie od maja do czerwca, jest owadopylna.
- Owoc
- Gładka torebka zawierająca liczne i bardzo drobne nasiona. Roślina wiatrosiewna.
- Biotop, wymagania
- Torfowiska. Roślina owadożerna przystosowana do życia w siedliskach bardzo ubogich w azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Scheuchzerietalia palustris:[4]
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z rosiczką okrągłolistną. Efektem skrzyżowania tych dwóch gatunków jest rosiczka owalna (Drosera x obovata).[5]
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ochroną gatunkową.
[edytuj] Ciekawostki
- Nazwa rosiczka pochodzi stąd, że na gruczołach jej liści często zbierają się duże, lśniące krople rosy.
- Ponieważ żyje w środowisku ubogim w azot (torfowiska), braki azotu w podłożu uzupełnia owadożernością. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność. Jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka, które są jakby podnietą dla gruczołów rośliny. Dzięki temu wydziela ona enzymy proteolityczne. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz - bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Szafer Władysław, Kulczyński Stanisław, Pawłowski Bogumił. Rośliny polskie. PWN, Warszawa, 1953.
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
- ↑ Rosiczka drapieżna piękność
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 8301144394.
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
