Rozmowa w Katedrze
Z Wikipedii
Rozmowa w Katedrze, powieść wybitnego peruwiańskiego pisarza Mario Vargasa Llosy, po raz pierwszy opublikowana w 1969, pod tytułem Conversación en la Catedral. Uważana za najważniejsze dzieło w dorobku Llosy i jedną z najlepszych powieści XX w.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Połowa lat 60 tych. Santiago, trzydziestolatek pracujący w redakcji jednej z limańskich gazet, spotyka dawnego szofera swego ojca i razem lądują w tytułowej Katedrze, obskurnej knajpie dla biedoty. Zaczynają się nieodzowne przy wódce wspominki i rodzą wątpliwości... Kim był ojciec Santiago? A może kim próbował być? Peruwiańskim arystokratą? Biznesmenem? Politykiem? Homoseksualistą?
Losy Santiago i jego rodziny, oraz związana z nią obyczajowo-kryminalna intryga, służą Llosie do stworzenia szerokiej panoramy Peru, od metyskich i murzyńskich chat po rezydencje kreolskiej elity społecznej, finansowej, politycznej. Santiago wędruje po zakamarkach pamięci i cofa się o dekadę, a Llosa jeszcze wcześniej, odtwarzając mechanizm powstawania dyktatury i ukazując jej nie zawsze jawny wpływ na życie jednostki.
Rozmowa w Katedrze jest udaną próbą stworzenia powieści totalnej. Llosa wykorzystuje eksperymenty formalne Joyce'a czy Faulknera - czasem je pogłębiając, osadza je jednak w latynoskich realiach, demaskując pokolonialny system społeczny nadal obowiązujący w jego ojczyźnie.
