Signaling System 7
Z Wikipedii
System Sygnalizacji Nr 7 (ang. Common Channel Signaling System No. 7 - SS7, CCS7 lub C7) to zbiór protokołów stosowanych w sieciach telekomunikacyjnych. Architektura systemu sygnalizacji została określona przez CCITT w 1981 i zdefiniowana jest w zaleceniach ITU-T serii Q.7xx.
Standard SS7 identyfikuje i określa, jaką funkcjonalność musi posiadać cyfrowa sieć sygnalizacyjna oraz jakich protokołów należy użyć aby umożliwić jej poprawne działanie. Możliwe jest także tworzenie wariantów (rozszerzeń), takich jak standard ETSI lub ANSI.
Spis treści |
[edytuj] Funkcjonalność SS7
- funkcjonalność podstawowa: zestawianie, rozłączanie, taryfikacja oraz zarządzanie połączeniami,
- funkcjonalność sieci komórkowych:
- roaming,
- uwierzytelnianie użytkownika mobilnego
- funkcjonalność sieci inteligentnych (IN - Intelligent Networks):
- połączenia bezpłatne (np. 0-800),
- teległosowanie (np. 0-707),
- odtwarzanie zapowiedzi słownych (announcements),
- przekierowywanie połączeń,
- wirtualne sieci wydzielone (VPN - Virtual Private Networks, np. 0-806),
- identyfikacja abonenta dzwoniącego (prezentacja nazwy/numeru),
- poczta głosowa
[edytuj] Cyfrowa sieć sygnalizacyjna
Zdefiniowana została cyfrowa sieć sygnalizacyjna, w której węzłami są punkty sygnalizacyjne połączone łączami sygnalizacyjnymi. Za pomocą tej sieci, węzły sieci telefonicznej (PSTN - Public Switched Telephone Network, lub PLMN - Public Land Mobile Network) wymieniają informacje sygnalizacyjne, umożliwiające sterowanie połączeniami telefonicznymi.
Łącza sygnalizacyjne są tworzone na podstawowych dupleksowych kanałach cyfrowych o przepustowości 64 kb/s (choć dopuszcza się łącza o innych przepływnościach). Łącza te służą tylko i wyłącznie do przesyłania danych powiązanych z sygnalizacją, stąd też ten typ sygnalizacji określany jest jako sygnalizacja wydzielona ('out-of-band'). Przeciwieństwem jest sygnalizacja typu 'in-band', która wykorzystuje kanały rozmówne. Sygnalizacja wydzielona posiada szereg zalet:
- szybsze zestawianie połączeń,
- rozdzielenie kanałów rozmównych i sygnalizacyjnych,
- możliwość korzystania z sygnalizacji podczas trwania połączenia (a nie tylko przy zestawianiu połączenia i rozłączaniu),
- możliwość komunikacji z węzłami sieciowymi nie posiadającymi kanałów rozmównych (np. bazy danych) - fundamentalna w sieciach inteligentnych
[edytuj] Architektura sieci
[edytuj] Adresacja węzłów
Jak w każdej innej sieci, także w sieci SS7 każdy węzeł musi posiadać jednoznacznie go identyfikujący adres, określany także jako kod punktu (ang. Signalling Point Code - SPC). Adresy punktów źródłowych (OPC - Originating Point Code) i docelowych (DPC - Destination Point Code) są przesyłane w nagłówku każdej z wiadomości.
Adres w sieci SS7 ma, wg standardów ITU-T, długość 14 bitów i jest unikalny w danej sieci sygnalizacyjnej (NAT0, NAT1, INAT0 lub INAT1).
