Sojuz TM-12
Z Wikipedii
| Dane misji | |
|---|---|
| Nazwa misji | Sojuz TM-12 |
| Kod wywoławczy | Озо́н (Ozon) |
| Załoga (start) | Anatolij Arcebarski (1), Siergiej Krikaliow (2), Helen Sharman (1) Wielka Brytania |
| Dublerzy (start) | Aleksandr Wołkow (2), Aleksandr Kaleri (1), Timothy Mace (1) Wielka Brytania |
| Załoga (lądowanie) | Anatolij Arcebarskij (1), Toktar Aubakirow (1) Kazachstan, Franz Viehböck (1) Austria |
| Start | 18 maja 1991 12:50:28 UTC Bajkonur kompleks 1 |
| Lądowanie | 10 października 1991 04:12:18 UTC 61 km SW od Arkałyku |
| Czas trwania misji | 144 d, 15 h, 21 min, 50 s |
| Orbit | ~2260 |
| Parametry lotu | |
| Masa statku | 7160 kg |
| Perygeum | 389 km |
| Apogeum | 397 km |
| Kąt nachylenia orbity | 51,6 ° |
Sojuz TM-12 – radziecka załogowa misja kosmiczna, stanowiąca dwunastą wyprawę na pokład stacji Mir. Na pokładzie znajdowała się brytyjska astronautka, Helen Sharman.
Lot Sharman przeprowadzono w ramach programu Juno, częściowo sponsorowanego przez jedną z brytyjskich firm. Sharman przeprowadziła na pokładzie serię eksperymentów biologicznych, a także badania nad wysokotemperaturowymi nadprzewodnikami. Połączyła się też drogą radiową z dziewięcioma brytyjskimi szkołami. Skarżyła się na trudności ze znalezieniem sprzętu na pokładzie stacji – jej wnętrze było o wiele bardziej zapełnione, niż wnętrza instalacji szkoleniowej w Gwiezdnym Miasteczku. Siergiej Krikałow potwierdził, że mimo, iż stacja rozrosła się od jego ostatniej wizyty, warunki w jej wnętrzu nie poprawiły się, gdyż jednocześnie przybyło bardzo wiele urządzeń. Zauważył, że niektóre zewnętrzne elementy stacji straciły kolor, lecz nie wpływało to na działanie stacji.
Podczas 144-dniowego pobytu kapsuły na orbicie związkiem radzieckim wstrząsnął nieudany zamach stanu wymierzony w Michaiła Gorbaczowa. Wydarzenia te doprowadziły do końca ZSRR 1 stycznia 1992 roku.
| Poprzednia misja Sojuz TM-11 |
Program Sojuz Sojuz TM-12 |
Następna misja Sojuz TM-13 |
