Sokół skalny
Z Wikipedii
| Sokół skalny | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | szponiaste |
| Podrząd | sokołowce |
| Rodzina | sokołowate |
| Podrodzina | sokoły |
| Gatunek | sokół skalny |
| Nazwa systematyczna | |
| Falco eleonorae | |
| Gené 1839 | |
Sokół skalny (Falco eleonorae) - średni ptak drapieżny z rodziny sokołowatych, zamieszkujący basen Morza Śródziemnego, atlantyckie wybrzeże Afryki oraz brzegi Morza Czerwonego. Zimuje na Madagaskarze. Do Polski zalatuje wyjątkowo (stwierdzony 10 razy).
- Cechy gatunku
- Obie płci ubarwione jednakowo, ale samice są nieco większe od samców. Wierzch ciała łupkowoszary, spód brązowy z ciemnymi podłużnymi plamkami. Dziób czarny, nogi żółte. Ogon dłuższy niż u innych sokołów, skrzydła długie i smukłe. Występują dwie odmiany barwne: ciemna, prawie czarna, oraz znacznie częstsza jasna - z ciemnym "wąsem" na jasnych policzkach i wyraźnie kreskowanym spodem ciała.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 40 cm
rozpiętość skrzydeł 85 - 105 cm - Biotop
- Nadmorskie klify i skaliste wysepki.
- Gniazdo
- Na półce skalnej. Gniazduje kolonijnie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg w roku, składając do 4 jaj w lipcu - wrześniu.
- Pożywienie
- Owady i małe ptaki, łapane przede wszystkim o świcie i zmierzchu. Specjalizuje się w polowaniu na migrujące ptaki (zwłaszcza podczas przelotów jesiennych, kiedy karmi swoje pisklęta).
- Ochrona
- Gatunek chroniony.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski
