Stefan Gołębiowski
Z Wikipedii
Stefan Gołębiowski, pseud. Jan Smutek - (ur. 29 listopada 1900 w Bieżuniu k. Żuromina, zm. 13 czerwca 1991 w Bieżuniu) - poeta, działacz społeczny.
Nauczyciel w gimnazjum koedukacyjnym (1925-39) i niższym seminarium zakonnym pasjonistów w Przasnyszu; organizator i nauczyciel tajnego szkolnictwa w Bieżuniu (1939-45); dyrektor i nauczyciel Liceum im. Władysława Orkana w Bieżuniu (1945-65); radny Gromadzkiej RN w Bieżuniu (od 1947 r. ), następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie (1955 - 61; w l. 1957-62 poseł na sejm. Prowadził aktywną działalność społeczną (budowa dróg, regulacja rzeki Wkry, organizowanie placówek oświaty, kultury i służby zdrowia). Członek Związku Literatów Polskich (1953), członek honorowy Towarzystwa Naukowego Płockiego i Mazowieckiego Towarzystwa Kultury. Podarował społeczeństwu Bieżunia swój dom z wyposażeniem i ogrodem (dziś część Muzeum Małego Miasta) oraz bogaty księgozbiór.
Zbiory wierszy: Kłos słońca (1937), Trud (1953), Gwiazdy kwitną (1956), Ziarno życia (1960),Zamysły (1963), Alter ego (1964), Owoc światła (1965), Obraz głosu (1967), Bez opamiętania (1969), Do dnia białego (1971), Małe poematy (1973), Wilgotna gwiazda (1974), Utwory poetyckie (1975), Poezje wybrane (1976), Do Ariadny (1979), Powołanie (1979), Sierpienie (1979), Na odwiecznym wzgórzu (1980), Do nieznajomej (1981), Fraszki na wety (1982), Daję słowo (1985), Drzewieniec (1986); tom prozy Stworzenie (1972); tłumacz i edytor utworów Horacego: Wiersze wybrane (1971), Pieśni (1973), Dzieła, t. 1-2 (1980), Dzieła (1986).
Nagroda WRN w Warszawie (1960), nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1973), Nagroda Honorowa Warmii i Mazur (1980), nagroda im. J. Chałasińskiego Tygodnika Kulturalnego (1982), Krzyż Oficerski (1959) i Krzyż Komandorski z Gwiazdą (1985) Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy II klasy (1974) i I klasy (1980), tytuł honorowy Zasłużony nauczyciel PRL (1963).
