Stefan Wiechecki
Z Wikipedii
Stefan Wiechecki pseud. Wiech (ur. 10 sierpnia 1896 w Warszawie, zm. 26 lipca 1979 w Warszawie ), polski prozaik, satyryk, publicysta i dziennikarz.
Zasłynął przede wszystkim jako pisarz i dziennikarz, współpracował z wieloma pismami warszawskimi, zwłaszcza z "Expressem Wieczornym". Był autorem popularnych felietonów pisanych gwarą warszawską, przedstawiających w satyrycznym świetle mieszkańców Targówka i Pelcowizny, w swych felietonach stworzył postać Teofila Piecyka, komentującego codzienne życie stolicy, felietony. Humoreski i reportaże Wiecha były wydawane również w zbiorach, m.in. "Ja panu pokażę!" (1938), "Wiadomo – stolica!" (1946), "Helena w stroju niedbałem" (1949), "Ksiuty z Melpomeną" (1963), "Śmiech śmiechem" (1968), "Dryndą przez Kierberdzia" (1990). Wiechecki przedstawił swych bohaterów również w powieści "Café »Pod Minogą«" (1947), był też autorem wspomnień "Piąte przez dziesiąte" (1970). Był człowiekiem wykształconym, prawnikiem z wykształcenia, intelektualistą.
Podczas powstania warszawskiego publikował w staromiejskim dzienniku „Powstaniec”.
Tuwim nazywał Wiecha Homerem warszawskiej ulicy i warszawskiego języka. Do jego zagorzałych czytelników należeli m .in.: Stefan Kisielewski, Antoni Słonimski, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
