Szymon Bogumił Zug

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Grób Szymona Bogumiła Zuga na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie

Szymon Bogumił Zug, także Zugk (ur. 20 listopada 1733 w Merseburgu, Saksonia, zm. 11 sierpnia 1807 w Warszawie) – architekt i projektant ogrodów pochodzenia saskiego działający w Polsce. Od 1752 pracował w Saskim Urzędzie Budowy w Dreźnie a od 1756 w Polsce, 1768 nobilitowany.

Łuk Kamienny w Arkadii

Projektant wielu barokowych, klasycystycznych i neogotyckich budowli w Polsce, tworzył w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII w. W krajobrazowych założeniach ogrodowych reprezentował nurt preromantyczny. Jego bardziej znane realizacje to: klasycystyczny kościół ewangelicko-augsburski w Warszawie (1777-82), pałac w Natolinie (Bażantarni) (1780-82), dom handlowy Rezlera i Hurtiga (1785), przebudowa pałacu w Młocinach, obecnie w granicach Warszawy (1786), pałac Szaniawskiego (później Blanka, 1762–64), pałac Poniatowskiego (1772) i pałac K. De Nassau (1777–80). Sprawował opiekę architektoniczną nad Arsenałem warszawskim, projektował wolno stojące budowle w parku w Arkadii (od 1779) - małej miejscowości pod Łowiczem. Jego dziełem jest Sala Kolumnowa w pałacu w Łańcucie oraz pawilon ogrodowy w stylu chińskiej pagody w dolnym parku w Puławach, zwany Altaną Chińską i pałac w Międzyrzecu Koreckim na Wołyniu (ok. 1789). Jego założenia ogrodowe to obok Arkadii Młociny (od ok. 1760), Solec (1772), Powązki (ok. 1772), Mokotów (ok. 1775), na Książęcem (ok. 1776) i na Górze (ok. 1779). W tych ogrodach wzniósł wiele różnorodnych pawilonów w stylach historycznych i egzotycznych.