Szymon Jabczyński
Z Wikipedii
Szymon Jabczyński (ur. 13 października 1781 w Jutrosinie, zm. 27 grudnia 1837 w Ołoboku) — polski duchowny katolicki, proboszcz koźmiński w latach 1812-1816 i dobrzycki w latach 1816-1836, kapelan klasztoru sióstr Cystersek w Ołoboku i proboszcz w latach 1835-1837.
Był synem Stanisława i Anny Domaszewskiej. Ukończył szkołę publiczną w Rydzynie i 10 września 1800 wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. biskupa Ignacego Raczyńskiego 12 stycznia 1805.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej jako wikariusz w Wieleniu, w 1806 w Koźminie Wielkopolskim, następnie w 1810 w Wałkowie.
Powrócił do Koźmina w 1812 i objął stanowisko proboszcza tutejszego kościoła szpitalnego pw. św. Ducha. Pracował w Koźminie do 18 października 1816, kiedy to przeszedł do parafii św. Tekli w Dobrzycy. Tutaj odrestaurował kościół, z zewnątrz ściany obił tarcicami, wprawił nowe okna, a w zakrystii żelazną kratę okienną.
Po 20 latach pracy w Dobrzycy zrezygnował ze stanowiska proboszcza i na prośbę ksieni Brygidy Wielowiejskiej przeniósł się w czerwcu 1836 do Ołoboku jako kapelan klasztoru sióstr Cystersek. Do kasaty klasztoru, która nastąpiła 11 października 1837, pełnił jednocześnie dwie funkcje: w klasztorze był kapelanem sióstr, a w parafii proboszczem. Od 10 października 1837 pełnił funkcję komisarza duchowego. Po zniesieniu klasztoru spełniał także zadanie pośrednika między arcybiskupem a pozostałymi w klasztorze siostrami.
Zmarł w Ołoboku w 32. roku kapłaństwa i tam został pochowany.
