Tadeusz Jankowski (lekarz)
Z Wikipedii
Tadeusz Jankowski (ur. 20 grudnia 1914 w Sokołówce na Podolu, zm. 16 listopada 1990 w Ostrowie Wielkopolskim) - polski lekarz, działacz polityczny, wojskowy.
Absolwent szkół warszawskich: Gimnazjum im. Władysława IV (matura 1933), Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego (dyplom lekarza w 1939) i Centrum Wyszkolenia Sanitarnego (ukończył z tytułem podporucznika w 1939). 28 sierpnia 1939 został dowódcą plutonu sanitarnego 28. Dywizji Piechoty Armii Łódź.
Od początku wojny działał konspiracyjnie. Należał do inicjatorów konspiracyjnego plutonu zw. Plutonem Śmierci, a który w toku wojny przekształcił się w pułk Baszta. Podczas powstania warszawskiego ów pułk walczył na Mokotowie, a Tadeusz Jankowski był w nim lekarzem i szefem służby zdrowia. W schyłkowej fazie powstania wchodził w skład grupy, która z rozkazu dowództwa miała pertraktować o kapitulacji. Aresztowany przez gestapo, resztę wojny spędził w obozach (Bergen-Belsen oraz jenieckie, z obozu koncentracyjnego do jenieckiego został przeniesiony po interwencji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża).
W 1945 zamieszkał do Ostrowa Wielkopolskiego gdzie do 1975 roku pracował jako lekarz w Szpitalu Miejskim (ordynatura Oddziału Wewnętrznego w latach 1951-1963) oraz na kolei. Był przewodniczącym ostrowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
Udzielał się politycznie w podziemnej Solidarności, działał w Komitecie Obywatelskim w 1989, później w Unii Demokratycznej.
Pochowano go na cmentarzu na Wenecji w Ostrowie Wielkopolskim, w którym to mieście uhonorowano go ulicą jego imienia oraz tablicą pamiątkową. Otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i państwowych: Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy. Wyróżniany także za pracę lekarską, otrzymał: Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia, Zasłużonemu Polskie Towarzystwo Lekarskie, Honorowa Odznaka Zasługi dla ZNTK w Ostrowie Wielkopolskim.
