Terra Australis
Z Wikipedii
Terra Australis (dokładniej Terra Australis Incognita, łac. Nieznany Południowy Ląd) - legendarny kontynent umieszczony przez Ptolemeusza na jego mapie z I w. n.e. Ptolemeusz oparł się na przemyśleniach Arystotelesa.
W okresie średniowiecza, kiedy Ptolemeusz był głównym źródłem dla europejskich kartografów, Terra Australis często pojawiała się na ich mapach. Zwykle ląd był przedstawiany jako kontynent wokół Bieguna Południowego, ale znacznie większy niż Antarktyda. W czasach odkryć geograficznych, gdy kontynentu nie można było odkryć, nadal umieszczano go na mapach uznając argumentację ówczesnych naukowców, że musi isnieć na południu kontynent, który równoważyłby masę kontynentów północnej półkuli. Nowa Zelandia po odkryciu w 1642 roku przez Abela Tasmana była uznawana za Terra Australis.
Kwestia Terra Australis została ostatecznie rozwiązana przez Jamesa Cooka. W jego pierwszej podróży okrążył Nową Zelandię pokazując, że nie może to być część większego kontynentu. Na drugiej wyprawie okrążył glob podróżując po stosunkowo wysokich szerokościach geograficznych południowych przekraczając miejscami koło podbiegunowe. Tym samym udowodnił, że potencjalny kontynent południowy musi leżeć wewnątrz zimnych rejonów podbiegunowych, a nie w rejonach o umiarkowanej temperaturze jak wcześniej sądzono.
