Turkopole
Z Wikipedii
Oddziały lekkiej kawalerii, wzorowane na jeździe muzułmańskiej, stanowiące część wojsk Królestwa Jerozolimskiego w XII i XIII wieku.
Bezpośrednio podlegali mistrzom zakonów rycerskich tzw. turkopolierom, należącym do ścisłego kierownictwa templariuszy i joannitów. Rekrutowali się z chrześcijan od wieków osiadłych w Ziemi Świętej lub z małżeństw mieszanych „z tureckich ojców i greckich matek”, jak pisał kronikarz Albert z Akwizgranu, a także Turków seldżuckich i Arabów nawróconych na chrześcijaństwo lub walczących jako najemnicy-muzułmanie.
W armii królestwa pełnili rolę oddziałów zwiadowczych i dywersyjnych, pełnili także rolę przewodników i tłumaczy.
Ubrani byli na modłę muzułmańską, a ochronę zapewniały skórzane kaftany z naszytymi blaszkami i kałkony. Uzbrojenie stanowiły: łuki kompozytowe, szable i włócznie.
Liczebność ich była różna w różnych okresach, np. w bitwie pod Hittin walczyło ich 4000.
Znienawidzeni przez muzułmanów i uważani przez nich za zdrajców, nigdy nie byli brani przez nich do niewoli.
