Volkskammer
Z Wikipedii
Die Volkskammer (Izba Ludowa) - izba niższa (1949-1958), a następnie jednoizbowy parlament Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD) (1958-1990). Do pierwszych wolnych wyborów parlamentarnych 18 marca 1990 nie posiadał demokratycznej legitymacji i pełnił fasadową rolę wobec rządzącej Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED).
Spis treści |
[edytuj] Historia i kompetencje
Prowizoryczna Izba Ludowa (Provisorische Volkskammer) została utworzona 7 października 1949 w Berlinie Wschodnim z przekształcenia II Niemieckiej Rady Ludowej (2. Deutsche Volksrat). Ukonstytuowanie się Prowizorycznej Izby Ludowej oraz powierzenie przez nią Ottonowi Grotewohlowi misji utworzenia rządu zakończyło proces powstania NRD. Pierwsze wybory do Izby Ludowej odbyły się 15 października 1950 i podobnie jak wszystkie późniejsze wybory parlamentarne w NRD zostały zdominowane przez listę Frontu Narodowego (Nationalen Front). Kształt uchwał i przebieg głosowań zależały od politycznej woli Niemieckiej Partii Jedności (SED). Do 1958 obok Izby Ludowej (Volkskammer) istniała Izba Krajów Związkowych (Länderkammer der DDR), przygotowująca projekty ustaw i posiadająca prawo weta wobec uchwał Izby Ludowej.
Volkskammer wybrał w 1949 Wilhelma Piecka na prezydenta NRD. Po jego śmierci w 1960 funkcję głowy państwa pełniła Rada Państwa (Staatsrat der DDR), której członkowie również byli wybierani przez Izbę Ludową. Ponadto Izba Ludowa powoływała rząd oraz szefa Rady Obrony Narodowej.
W 1976 Volkskammer została przeniesiona do specjalnie w tym celu wybudowanego Pałacu Rebubliki przy Marx-Engels-Platz (obecnie ponownie Schloßplatz).
Szerokim formalnie uprawnieniom Izby Ludowej odpowiadała w rzeczywistości funkcja "maszynki do głosowania". Volkskammer była fasadowym elementem demokracji ludowej, maskującym dyktatorskie rządy partii komunistycznej (SED) i jej satelitów.
[edytuj] Skład
| Partia / Ugrupowanie |
Skrót nazwy oryginalnej |
Mandaty |
Zobrazowanie graficzne ilości mandatów |
|---|---|---|---|
| Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności | SED | 127 | •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• |
| Wolne Niemieckie Związki Zawodowe | FDGB | 68 | •••••••••••••••••••••••••••••••••• |
| Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | CDU | 52 | •••••••••••••••••••••••••• |
| Liberalno-Demokratyczna Partia Niemiec | LDPD | 52 | •••••••••••••••••••••••••• |
| Niemiecka Demokratyczna Partia Chłopska | DBD | 52 | •••••••••••••••••••••••••• |
| Narodowodemokratyczna Partia Niemiec | NDPD | 52 | •••••••••••••••••••••••••• |
| Wolna Młodzież Niemiecka | FDJ | 40 | •••••••••••••••••••• |
| Demokratyczna Liga Kobiet | DFD | 35 | •••••••••••••••••• |
| Niemiecki Związek Kulturalny | KB | 22 | ••••••••••• |
[edytuj] Przewodniczący
Przewodniczący Izby Ludowej (Präsidenten der Volkskammer):
- 1949 - 1969 Johannes Dieckmann (LDPD)
- 1969 - 1976 Gerald Götting (CDU)
- 1976 - 1989 Horst Sindermann (SED)
- 1989 - 1990 Günther Maleuda (DBD)
- 1990 - 1990 Sabine Bergmann-Pohl (CDU)
[edytuj] Zakończenie działalności
W wolnych wyborach 18 marca 1990 zwyciężyła chadecka koalicja Sojusz dla Niemiec (Allianz für Deutschland), uzyskując 192 mandaty. 88 mandatów zdobyła SPD, a postkomunistyczna Partii Demokratycznego Socjalizmu (PDS) 66. Na pierwszym posiedzeniu 5 kwietnia podjęto uchwałę o wyborze prezydenta Izby Ludowej. Tegoż dnia wybrano Sabine Bergmann-Pohl (CDU) na przewodniczącą Rady Państwa (Staatsrat der DDR). Tym samym przeszła ona do historii jako ostatnia osoba, która pełniła formalnie funkcję głowy państwa NRD.
12 kwietnia 1990 parlament powierzył Lotharowi de Maizière (CDU) funkcję premiera pierwszego i zarazem ostatniego demokratycznie wyłonionego rządu NRD.
23 sierpnia 1990 Volkskammer podjęła uchwałę o zjednoczeniu z RFN i wraz z wejściem w życie jego postanowień przestała funkcjonować 3 października 1990. 2 grudnia 1990 odbyły się pierwsze ogólnoniemieckie wybory do Bundestagu.
