Władysław Bogusławski
Z Wikipedii
| Władysław Bogusławski | |
 |
|
| Urodzony | 9 lutego 1839 Warszawa |
| Zmarł | 18 marca 1909 Warszawa |
Władysław Bogusławski h. Świnka (ur. 9 lutego 1839 w Warszawie, zm. 18 marca 1909 tamże), polski krytyk literacki, muzyczny i teatralny, nowelista, tłumacz, reżyser; syn Stanisława, wnuk Wojciecha.
Szkoły średnie ukończył w Warszawie, wyższe pobierał w uniwersytetach w Moskwie i Petersburgu oraz w Paryżu i Heidelbergu. Lata od 1863 do 1869 przepędził poza krajem. Pochodząc z rodziny ściśle związanej z losami teatru narodowego, literacką swą działalność zwracał głównie w stronę teatru i jako krytyk teatralny wystąpił w "Kurjerze Warszawskim", przyjąwszy zarazem udział w redakcji "Gazety Polskiej", w której między innymi pisywał naprzemian z Litwosem (Sienkiewiczem) felietony "Bez tytułu". Pisywał też recenzje literackie, nowele ("Historia parasola", "Nie wierz mężczyźnie"), przełożył "Historię Atylli" Amadée Thierry'ego, "Rok 93" Wiktora Hugo. W 1872 obiął kierownictwo pisma ilustrowanego "Wieniec", a po sprzedaniu pisma tego przez wydawców, wrócił do poprzednich zajęć, coraz wyłączniej oddając się krytyce teatralnej i muzycznej. W 1871 objął reżyserię dramatu i komedii w teatrach warszawskich, obudziło to nadzieję pomyślniejszych losów sceny narodowej, wszakże trudności, stawiane mu przez otoczenie, zmusiły go do opuszczenia tego stanowiska po ośmiu miesiącach. Opierając się na doświadczeniu tam nabytym ogłosił ważne studium "Siły i środki naszej sceny" ("Gazeta Polska", 1878, oraz oddzielnej odbitce). W 1887 przeszedł do "Kurjera Codziennego", który później opuścił dla "Gazety Polskiej", gdzie prowadził dział teatralny i muzyczny do 1898. Od 1890 redagował "Bibljotekę Warszawską", w 1898 objął rubrykę teatralną i muzyczną w "Tygodniku Ilustrowanym" i w "Kurjerze Warszawskim".
Prócz tego napisał studium o Wojciechu Bogusławskim (we wstępie do wydania "Alberta Wójta" Stanisława Kozłowskiego, 1887); przetłumaczył "Islam" Armina Vámbéry'ego, "Historię XVIII i XIX w" Friedricha Schlossera (6 i 8 tom). Pisał także wiele ocen literackich ("Bez dogmatu" etc.)
Bogusławski łączył przekonania, wywodzące się jeszcze z romantyzmu, o wychowawczej misji sztuki z programem teatru artystycznego i zespołowego. Należał do najwybitniejszych krytyków polskich, odznaczał się znajomością przedmiotu, wytrawnością sądu oraz wyjątkowo pięknym językiem i stylem. Z drugiej strony, oskarżany o stosowanie zbyt ostrych kryteriów estetycznych był też nienawidzony przez niektórych sobie współczesnych
| Cytat opinii Leona Schillera o Bogusławskim: |
|
najświetniejszy, najbardziej przygotowany do swego zawodu i najwnikliwszy krytyk teatralny w ostatnim dwudziestopięcioleciu ubiegłego i na początku naszego wieku
|
