Władysław Kowalski (polityk)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy polityka. Zobacz też: inne artykuły o osobach naszących to imię i nazwisko.

Władysław Kowalski (ur. 26 sierpnia 1894 we wsi Paprotnia, pow. Rawa Mazowiecka, zm. 14 grudnia 1958 w Warszawie) – działacz polityczny, publicysta, literat. Używał pseudonimów Sałas, Bartłomiej Zarychta i Stanisławski.

Syn fornala, uzyskał wykształcenie podstawowe (3 klasy), które uzupełniał jako samouk. Wieloletni działacz partii ludowych, należał kolejno do: PSL Wyzwolenie (od 1918), Niezależnej Partii Chłopskiej (1925-1927), Zjednoczenia Lewicy Chłopskiej "Samopomoc" (1927-1931), SL "Wola Ludu" (1944), SL (od 1945), ZSL (od 1949). Był także członkiem Komunistycznej Partii Polski (od 1928) i PPR (od 1942).

Należał do kierownictwa części z tych partii – 1926-1927 członek Komitetu Centralnego Niezależnej Partii Chłopskiej; 1944-1945 wiceprezes Zarządu Głównego SL "Wola Ludu"; 1945-1949 członek Rady Naczelnej i Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL; 1945 wiceprezes NKW SL; 1948-1949 prezes Rady Naczelnej SL; od 1949 członek Naczelnego Komitetu Wykonawczego ZSL; 1949-1956 członek Prezydium i prezes NKW ZSL.

Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, następnie w Legionie Puławskim. W okresie międzywojennym działał jako publicysta i literat, był bliski radykalnym nurtom chłopskim. Uczestnik ruchu konspiracyjnego w okresie II wojny światowej. W grudniu 1943 był współtwórcą KRN, 1944-1945 członkiem Prezydium KRN, 1945 I zastępcą prezydenta KRN. 1945-1947 minister kultury i sztuki, 1947-1952 marszałek Sejmu Ustawodawczego, 1947-1956 członek Rady Państwa.

1943-1956 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I kadencji, 1945-1947 przewodniczący Klubu Poselskiego SL w KRN.

Pierwsze felietony, opowiadania i wiersze publikował w tygodniku "Samopomoc Chłopska", którego był redaktorem w latach 1928-1931. 1933 współzałożyciel zespołu literackiego "Przedmieście".

Autor m.in. powieści: Chłopi z Marchat (1930), W Grzmiącej (1936), Rodzina Mianowskich (1938) oraz opowiadań Dalekie i bliskie (1948), Bunt w Starym Łęku (1951), Bestia (1951), Wino (1966). Ukazał się także jego Wybór pism publicystycznych (1967).