Władysław Owoc

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Władysław Owoc (ur. 30 marca 1887 r. w Brzozowie, zm. 8 kwietnia 1980 r. w Paryżu) - oficer służby stałej Wojska Polskiego (major), członek Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego oraz Narodowej Organizacji Wojskowej, Armii Krajowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, ps. "Gaweł", "Fructus", "Paweł", "Wujek"

Był synem Marcina i Petroneli z domu Szałajko. W latach 1901-1909 uczył się w gimnazjum w Sanoku. Jednocześnie był członkiem młodzieżowej organizacji narodowej "Pet" ("Przyszłość"). Po zdaniu matury w 1909 r., dostał się na studia prawnicze. Musiał je przerwać z powodu mobilizacji do wojska austriackiego, w którym służył do 1910 r. Po wybuchu I wojny światowej został mianowany podporucznikiem. W 1915 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. W 1918 r. wstąpił na terenie Rosji do 5. Dywizji Strzelców Polskich pod dowództwem płk. Waleriana Czumy. Do stycznia 1920 r. walczył w jej składzie z bolszewikami na obszarze Syberii, a następnie - z resztkami dywizji - przez Władywostok i Gdańsk dotarł do Polski. Zdążył jeszcze wziąć udział w decydującej fazie bitwy warszawskiej. W 1924 r. został awansowany na stopień majora. W 1929 r. został z powodów politycznych przeniesiony w stan spoczynku. W życiu cywilnym aktywnie zaangażował się w działalność w OWP i SN na terenie powiatów sokólskiego, grodzieńskiego i wołkowyskiego na Rzeszowszczyźnie. W 1930 r. został sekretarzem w lokalnych strukturach SN w Brzozowie, a w poł. lat 30. - prezesem zarządu powiatowego SN i jednocześnie członkiem Rady Naczelnej SN. W 1939 r. wybrano go do rady miasta Brzozowa. W czasie okupacji hitlerowskiej był głównym organizatorem i pierwszym komendantem Podokręgu Krośnieńskiego NOW. W lipcu 1940 r. został komendantem Okręgu Krakowskiego NOW. Po scaleniu NOW z AK, wszedł w skład komendy Okręgu Krakowskiego AK jako oficer ds. scalenia. 3 maja 1943 r. otrzymał awans na stopień podpułkownika. Na pocz. 1945 r. krótko (przez 4 miesiące) sprawował funkcję Komendanta Głównego NZW. W latach 1945-1946 był dwukrotnie aresztowany przez UB w Krakowie. W maju 1946 r. przedostał się z Polski do zachodnich Niemiec, a stamtąd do Francji. Zamieszkał w Paryżu, gdzie do końca życia aktywnie działał w emigracyjnym SN (był członkiem Komitetu Politycznego i Wydziału Wykonawczego SN oraz reprezentantem Stronnictwa we francuskim przedstawicielstwie Rady Politycznej). Zmarł 8 kwietnia 1980 r.