Wiersz poleceń

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rxvt

Wiersz poleceń (ang. Command Line Interface, CLI), to jeden z najczęściej spotykanych sposobów interakcji człowieka z komputerem. Inne przykłady to interfejs tekstowy oraz interfejs graficzny.

Spis treści

1 Zasada działania
2 Przykład
3 Wiersz poleceń – za i przeciw
- 3.1 Zalety
- 3.2 Wady
4 Zobacz też

[edytuj] Zasada działania

Kontrola komputera poprzez wiersz poleceń sprowadza się do wydawania poleceń ze ściśle określonego zestawu i określonej składni. Polecenia najczęściej wpisywane są z klawiatury lub zapisane są w skryptach.

Programy komputerowe umożliwiające tego rodzaju pracę nazywane są często interpreterami. Przykładami są tutaj rozmaite programy powłoki systemów UNIX, Linux i DOS, jak i program gnuplot służący do tworzenia wykresów funkcji. Również zaawansowany program wspomagania projektowania AutoCAD oferuje pracę w trybie wiersza poleceń.

Polecenia dla komputera wydawane w wierszu poleceń mają z reguły następującą postać:

zrób_coś  w_sposób  w_stosunku_do_czegoś

lub

zrób_coś  w_sposób < plik_wejściowy > plik_wyjściowy

choć oczywiście nie są to jedyne formy.

zrób_coś jest nazwą polecenia i na ogół ma formę czasownika, lub skrótu od czasownika. Przykładem są tu polecenia mv (move), cp (copy) systemu UNIX i copy oraz move systemu DOS.

w_sposób to człon określający jak dane polecenie ma być wykonane – na przykład, czy system ma informować o ewentualnych błędach wykonania polecenia czy nie. Człon ten realizowany jest jako tak zwane opcje polecenia.

Znaki '<' w drugim przykładzie to znak przekierowania, informujący system operacyjny (dokładniej, jego powłokę), że dane dla polecenia mają być pobierane z innego miejsca niż domyślne (tu z pliku_wejściowego). Podobnie, znak '>' informuje system operacyjny, że wyniki polecenia mają być skierowane w inne miejsce niż domyślne (konkretnie: do pliku_wyjściowego). Symbole te, wraz z dodatkowym znakiem '|' są w systemie UNIX częścią potężnego mechanizmu filtrów i potoków.

[edytuj] Przykład

Przykładowa sesja z programem gnuplot:

gnuplot> set terminal png
Terminal type set to 'png'
Options are ' small color'
gnuplot> set output "gnuplot_example1.png"
gnuplot> plot [t=-1:1] sin(t),cos(t)

[edytuj] Wiersz poleceń – za i przeciw

Jest faktem, że początkujący użytkownik komputera, korzystający z interfejsu graficznego, może wykonywać podstawowe czynności natychmiast i bez przygotowania. Z drugiej strony, są to na ogół jedynie podstawowe czynności.

Poniżej przedstawiamy kilka najczęściej podnoszonych w rozmaitych sporach zalet i wad interfejsu wiersza poleceń.

[edytuj] Zalety

Doświadczony użytkownik wiersza poleceń wykonuje wszystkie czynności znacznie szybciej.
Opcje poleceń często są spójne i znaczą to samo w przypadku rozmaitych poleceń, wpisuje się je też natychmiast po poleceniu bez konieczności zaznaczania ich w oknach dialogowych.
Wszystkie polecenia i opcje działają "mniej więcej" w ten sam sposób.
W większości systemów operacyjnych można zapisać sekwencję poleceń w postaci skryptu, a następnie wywołać go jako polecenie złożone. Ten sposób automatyzacji powtarzających się czynności jest praktycznie niedostępny dla użytkownika interfejsu graficznego.

[edytuj] Wady

Dość trudny w nauce dla początkującego użytkownika, który zmuszony jest zapamiętać dużą liczbę niezrozumiałych poleceń i ich składnię – widać to choćby na podanym wyżej przykładzie.
Skrajnie trudna, jeśli nie niemożliwa, praca z programami do obróbki dźwięku i grafiki.