Wojna popia
Z Wikipedii
Wojna popia (wojna księża, wojna klesza) (niem. Pfaffenkrieg) – konflikt militarny na Warmii w latach 1478-1479.
[edytuj] Przyczyny
W roku 1466 w wyniku drugiego pokoju toruńskiego Warmia została włączona jako część Prus Królewskich do Korony.
Król Polski miał prawo zatwierdzania wybieranego przez kapitułę warmińską biskupa warmińskiego. W 1467 Kazimierz IV Jagiellończyk nie zatwierdził na nowego biskupa Mikołaja Tungena, co stało się przyczyną długotrwałych sporów.
[edytuj] Konflikt
Biskupstwo warmińskie było bardzo ważne pod względem politycznym. Polski władca chciał je powierzyć biskupowi chełmińskiemu Wincentemu Kiełbasie, jednak papież Paweł II zatwierdził w 1468 wybór kapituły warmińskiej, która wysunęła kandydaturę Tungena.
W 1472 roku Mikołaj Tungen, wykorzystując poparcie króla Węgier Macieja Korwina i Zakonu Krzyżackiego, zajął Warmię. W 1478 król Kazimierz IV rozpoczął interwencję zbrojną.
W 1479 wobec zawartego porozumienia między królami Kazimierzem i Maciejem Korwinem znacznie osłabła pozycja biskupa warmińskiego. Wojska polskie zajęły Warmię i podjęto rokowania pokojowe w Piotrkowie. Porozumienie z 15 lipca 1479 przywróciło zwierzchność króla Polski wobec Warmii, nałożyło na biskupa obowiązek składania przysięgi wierności królowi; zobowiązano także kapitułę, aby wybierając nowego biskupa kierowała się zasadą, iż ma to być "osoba miła królowi". Na mocy tego porozumienia Tungen złożył hołd i został przyjęty do grona senatorów polskich.
