Zagłębie Ostrawsko-Karwińskie
Z Wikipedii
Zagłębie Ostrawsko-Karwińskie (także: Ostrawsko-Karwińskie Zagłębie Węglowe) - region przemysłowy w Rep. Czeskiej, w północno-wschodniej części Kraju morawsko-śląskiego, przy granicy z Polską. Największy w Rep. Czeskiej region wydobycia węgla kamiennego. Najważniejsze ośrodki: Ostrawa, Karwina, Trzyniec, Hawierzów, Orłowa, Bogumin.
Powstało w połowie XIX wieku na skutek silnej industrializacji ówczesnego Księstwa Cieszyńskiego. Początkowo rozwijało się głównie górnictwo w okolicach miasta Frysztat. Wkrótce jednak na bazie węgla kamiennego (przeważnie wysokiej jakości węgla koksującego) rozwinął się tu przemysł metalurgiczny (hutnictwo żelaza), później także przemysł maszynowy, metalowy, elektrotechniczny i chemiczny.
Strategiczne znaczenie zagłębia wraz z prowadzącymi do niego liniami kolejowymi było jedną z głównych przyczyn (aczkolwiek była to przyczyna nieoficjalna) sporu pomiędzy Polską i Czechosłowacją o Śląsk Cieszyński po 1918 roku. Na skutek decyzji Rady Ambasadorów z 1920 r. tereny te zostały przyznane Czechosłowacji, stanowiąc odtąd jej główny okręg przemysłowy. Pomimo, że większość mieszkańców tego regionu stanowili Polacy.
W 1938 roku większość obszaru zagłębia (stanowiąc część tzw. Zaolzia) została zajęta przez wojska polskie i włączona do Rzeczypospolitej. We wrześniu 1939 zagłębie zostało zajęte przez oddziały niemieckie i wraz z niemal całym Śląskiem Cieszyńskim wcielone do III Rzeszy. Podczas II wojny światowej silnie zniszczone przez naloty alianckie i bezpośrednie działania wojenne. Po 1945 zagłębie powróciło do Czechosłowacji, przeżywając dalszy rozwój. Po podziale Czechosłowacji w 1993 roku znalazło się w granicach Republiki Czeskiej.
