Zatoka Hudsona

Z Wikipedii

Zatoka Hudsona (ang. Hudson Bay, fr. Baie d'Hudson) – zatoka w Ameryce Północnej, głęboko wcinająca się w kontynent i wypełniającą większość nieckowego zagłębienia w Tarczy Kanadyjskiej, oddzielona od Atlantyku półwyspem Labrador. Część Oceanu Arktycznego. Ze względu na swój znaczny rozmiar, może być uznawana za morze śródlądowe. Z Atlantykiem połączona Cieśniną Hudsona, a z Oceanem Arktycznym system cieśnin poprzez Basen Foxe'a. Zatoka przez 8 miesięcy w roku jest pokryta lodem. Nazwa zatoki pochodzi od nazwiska jej odkrywcy, angielskiego żeglarza Henry'ego Hudsona

• powierzchnia – 819 tys. km² (wg różnych źródeł od ok. 500 do ok. 1200 tys. km²)
• maksymalna głębia – 274 m (wg różnych źródeł od ok. 250 do ok. 300 m)
• średnia głębokość – 112 m
• wysokość pływów - od 5 do 8 m

Wybrzeża akwenu niskie, skaliste i niedostępne. W obszarze Niziny Hudsońskiej bagniste. W południowej części posiada wyraźnie zarysowaną Zatokę Jamesa. W północnej i we wschodniej części zatoki znajdują się wyspy i archipelagi: Southampton, Coatsa, Mansela, Wyspy Ottawa, Wyspy Balchera oraz Akimiski.

Zlewisko Zatoki Hudsona obejmuje obszar 3,6 mln km². Najważniejszą rzeką uchodzącą do zatoki jest Nelson, będąca kontynuacją rzeki Saskatchewan. Inne rzeki uchodzące do Zatoki Hudsona to: Thelon, Churchill, Hayes, Severn, Winisk, Attawapiskat, Albany, Moose. Szacuje się że średni roczny dopływ wód pochodzących z uchodzących rzek wynosi 150-160 km³. Największymi osadami na wybrzeżach zatoki są Churchill, Port Nelson i Moosonee.

Temperatura wód powierzchniowych Zatoki Hudsona waha się w zależności od pory roku i wynosi w styczniu od -19°C w południowej części Zatoki Jamesa do -32°C na północy Zatoki Hudsona. W lipcu natomiast waha się odpowiednio od 3°C do 17°C. Średnie zasolenie wód powierzchniowych wynosi od 23‰ na południowym zachodzie do 30‰ w części północnej.