Zespół Sheehana

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

	Niedoczynność przysadki
()
ICD-10:	E23.0
E23.0.0 {{{X.0}}}
E23.0.1 {{{X.1}}}
E23.0.2 {{{X.2}}}
E23.0.3 {{{X.3}}}
E23.0.4 {{{X.4}}}
E23.0.5 {{{X.5}}}
E23.0.6 {{{X.6}}}
E23.0.7 {{{X.7}}}
E23.0.8 {{{X.8}}}
E23.0.9 {{{X.9}}}

Zespół Sheehana, poporodowa martwica przysadki (łac. panhypopitarismus postpartualis, ang. postpartum hypopituitarism, postpartum pituitary necrosis) – niedobór hormonów przedniego płata przysadki mózgowej w wyniku martwicy wywołanej przez krwotok i wstrząs hipowolemiczny podczas i po porodzie.

[edytuj] Patogeneza

Jest to rzadkie powikłanie ciąży, mające miejsce jedynie po znacznej utracie krwi. W czasie ciąży fizjologicznie dochodzi dwukrotnego powiększenia przedniego płata przysadki, co powoduje jego względne niedotlenienie, tak że jego komórki stają sie bardziej wrażliwe na ewentualne niedobory krwi (rozrost w innych narządach np. sutków, macicy jest wyrównywany zwiększonym dopływem krwi). Nadmierna utrata krwi podczas porodu powoduje ogniska martwicy (zawał) w przednim płacie przysadki. Znaczenie ma również to, że obwodowa część przysadki jest unaczyniona przez niskociśnieniową sieć naczyń włosowatych zaopatrywaną przez naczynia kapilarne (dawniej zwane żyłami wrotnymi)^[1] i stąd łatwiej dochodzi do niedokrwienia (inne narządy również ulegają przerostowi, ale są zaopatrywane układem wysokociśnieniowym)^[2]^[3]^[4]. Dodatkowymi czynnikami sprzyjającymi może być uwolnienie tromboplastyn tkankowych w czasie porodu sprzyjających rozsianemu wykrzepianiu śródnaczyniowemu, znaczna niedokrwistość, urazy głowy i inne.

Zespół występuje po zniszczeniu ok 70% masy przysadki, w której oprócz martwicy można zauważyć wylewy krwi. W późniejszym okresie przedni płat jest zastępowany tkanką łączną włóknistą, a zmiany na ogół są nieodwracalne, choć może być obserwowana szczątkowa czynność gonadotropowa tego narządu.

[edytuj] Objawy

brak horomonów tropowych przysadki we krwi
brak lub szybkie ustąpienie laktacji
zanik owłosienia (jeśli położnica była ogolona do porodu, owłosienie łonowe nie odrasta)
zanik sutków
zmiany zanikowe w obrębie narządów płciowych (zmniejszenie pigmentacji, zmiany zanikowe w błonach śluzowych, itp)
spadek libido
niepłodność i brak miesiaczki
ogólne osłabienie fizyczne, senność
bladość powłok skóry
obniżenie poziomu cukru we krwi
obniżenie podstawowej przemiany materii

[edytuj] Historia

Zespół ten opisał w 1937 r. H.L. Sheehan. Z pojedynczych opisów był on znany wcześniej (Gliński, 1913, Simonds, 1914).

[edytuj] Zobacz też

apopleksja przysadkowa, choroba Glińskiego-Simmondsa, zespół pustego siodła.

[edytuj] Przypisy

↑ Tadeusz Cichocki, Jan Litwin, Jadwiga Mirecka Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellonskiego, Kraków 2002, wyd. 3, strona 282, ISBN 83-233-1596-5
↑ Patologia Robbinsa, Vinay Kumar, Ramzi S. Cotran, Stanley L. Robbins, red. wyd. pol. Włodzimierz T. Olszewski, Urban & Partner, Wrocław 2005, wyd. 1, strona 829, ISBN 83-89581-92-2
↑ http://www.medscape.com/viewarticle/534235
↑ Patologia znaczy słowo o chorobie. / T. 2 cz. 1, str. 890, Patologia narządowa / Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała ; [aut. t. 2 Maria Chosia et al.], Kraków 2005, strona 1063, ISBN 83-88857-91-6