Užice

From Wikipedia

Grb Užica

Užice je grad koji se nalazi na zapadu Srbije. Sedište je opštine Užice i Zlatiborskog okruga. Prelepa priroda okoline Užica, prava je predispozicija za razvoj turizma u tom kraju.

Sadržaj/Садржај

1 Istorija
2 Geografija
3 Znamenitosti
4 Srodne teme
5 Spoljašnje veze

[uredi - уреди] Istorija

Prvi stanovnici Užica i okoline bili su Iliri, odnosno njihova plemena Partini i Autarijati. Širom užičkog kraja ostavili su svoje grobnice i spomenike. Dolaskom Rimljana, ovi prostori uvršćeni su u sastav provincije Dalmacije, a Iliri su romanizovani.

U srednjem veku dolaze slovenska plemena, a potom i Srbi iz Bele Srbije. Oko 1180. godine, veliki župan Stefan Nemanja je Užice pripojio Raškoj, a pre toga nalazilo se u posedu župana Stracimira. Kada je kralj Dragutin abdicirao u korist svog brata Milutina, za sebe je zadržao Zlatibor, Arilje i Užice, i, dobivši od ugarskog kralja Mačvu, stvorio je tzv. Sremsku kraljevinu. Kada je kralj Dragutin umro, ovi krajevi opet su ušli u sastav Srbije. Nakon smrti cara Dušana, Užice je ušlo u posed Vojislava Vojinovića, kog je na silu zbacio Nikola Altomanović. Udruženim snagama, knez Lazar i Tvrtko Prvi pobedili su Nikolu Altomanovića i pogubili ga u Užicu, a njegove posede podelili međusobno. Tom prilikom, Užice je pripalo knezu Lazaru.

Turci su osvojili Užice 1463. godine, i ostali u njemu naredna četiri veka. 1807. godine, tokom Prvog srpskog ustanka, srpska vojska je ušla u Užice.

Od sredine 19. vijeka se u Užicu grade prva industrijska postrojenja.

Za vrijeme drugog svjetskog rata, u jesen 1941. su Užice zauzeli Titovi partizani i učinili ga sjedištem teritorija poznatog pod nazivom Užička republika. Nijemci su grad i republiku osvojili u tzv. prvoj neprijateljskoj ofanzivi, natjeravši partizane na povlačenje u Bosnu.

Nakon rata je Užice u čast Tita promijenilo ime u Titovo Užice. Godine 1992. je vraćen stari naziv.

Za vrijeme kosovskog rata, Užice je pretrpjelo teško bombardiranje od NATO avijacije.