จังหวัดซัวเถา
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จังหวัดซัวเถา (Shantou 汕頭 汕头）เป็นหนึ่งในจังหวัดของจีนที่ตั้งอยู่ในมณฑลกวางตุ้ง มีเนื้อที่ 234 ตารางกิโลเมตร ประชากร 4,846,400 คน
สารบัญ |
[แก้] ที่ตั้ง
จังหวัด ซัวเถา หรือ ซ่านโถว ในภาษาจีนกลาง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลกวางตุ้ง (广东省) ทิศทางใต้และทิศตะวันตกติดจังหวัดเจียหยาง ในภาษาจีนกลาง กิ๊กเอี๊ยว ในภาษาแต้จิ๋ว (揭阳 หรือ 揭陽縣 掲陽市) ทางทิศเหนือติดจังหวัดฉาวโจว ในภาษาจีนกลาง แต้จิ๋ว ในภาษาแต้จิ๋ว (潮州市) และทางทิศตะวันออกติดทะเลจีนใต้
[แก้] ประวัติ
เมืองซัวเถา ในสมัยราชวงศ์ราชวงศ์ซ้อง เคยเป็นเมืองท่าของ เมืองถัวเจียง(鮀江都) และ อำเภอเจียหยาง(揭陽縣) มีชื่อว่า เมืองซ่าหลิ่ง(廈嶺) ในสมัยราชวงศ์หยวน ในปีพ.ศ. 2106 เมืองซัวเถาเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอเฉิงไห่ หรือเถ่งไฮ่ ในภาษาแต้จิ๋ว(澄海縣) จังหวัดฉาวโจวหรือจังหวัดแต้จิ๋วในปัจจุบัน ในตอนนั้นเมืองซัวเถาถูกเรียกว่า ชาชานปิง(沙汕坪) ส่วนคำว่าซัวเถานั้นถูกเรียกเมื่อคริศตศตวรรษที่ 17 จากเครื่องชามที่เรียกว่า ชาชาน โทวเปาไท(沙汕頭炮臺) และก็ได้มาเป็นเมืองเมื่อ พ.ศ. 2452
[แก้] เขตปกครอง
- ตำบลหลงหู(龍湖區)
- ตำบลจินหยวน (金園區)
- ตำบลเจินผิง (升平區)
- ตำบลต๋าห่าว (達濠區)
- ตำบลเหอผู่(河浦區)
- อำเภอหนานโอว (南澳縣) เกาะ
- เมืองเฉาหยาง (潮陽市)
- เมืองเฉิงไห่ (澄海市)
[แก้] ความสัมพันธ์กับต่างประเทศ
รัฐบาลจีนได้บอกว่าได้มีชาวจีน 2ล้านกว่าคนที่อพยบไปจากจังหวัดซัวเถา ในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน โดยมีเหตุผลจากสงครามกับพวกมองโกลและแมนจูเรียที่บุกผ่านกำแพงเมืองจีนทางภาคเหนือมาปกครองจีน รวมทั้งครั้งสงครามโลกครั้งที่2ที่ต้องทำสงครามกับญี่ปุ่น ทำให้ผู้คนในซัวเถาอดอยากจากภัยสงครามจึงอพยพ โดยส่วนมากจะอพยบไปที่ประเทศไทยผ่านแม่น้ำโขง และ สิงคโปร์ ดังนั้นเมืองนี้จึงมีเครื่องบินที่เชื่อมระหว่างกรุงเทพมหานคร และ จังหวัดซัวเถา
[แก้] ภาษา
เนื่องจากติดกับจังหวัดแต้จิ๋ว จึงใช้ภาษาแต้จิ๋วปัจจุบันเรียกว่า เตี่ยซัวอ่วยหรือ ฉาวซ่านฮว่า ในภาษาจีนกลาง(潮汕话)เป็นภาษาท้องถิ่น และใช้ ภาษาจีนกลางเป็นภาษาราชการ เนื่องจากเป็นจังหวัดหนึ่งในมณฑล กวางตุ้ง จึงสามารถใช้ภาษากวางตุ้งได้ในการติดต่อสื่อสาร หรือทำธุรกิจ และนับเป็นหนึ่งในชาวแต้จิ๋ว ปัจจุบันเรียก เตี่ยซัวนังหรือฉาวซ่านเหริน ในภาษาจีนกลาง(潮汕人)
